调羹商鼎愧非才,孤负百花头上开。夜半西湖空有梦,月明谁见鹤飞来。
督府争传破虏名,锦衣户侯风骨清。老鹰之雏信自别,萧洒况复人中英。
宝刀卧襡弓挂壁,辞翰空耽颇□
林梢残月半窗明,枕上遥听好鸟鸣。起傍雕阑看春色,一庭花露滴无声。
宫壶夜尽铜龙水,万户千门晓钟里。美人犹自拥罗衾,刚被绿窗莺唤起。
我时起坐围锦屏,深宫讵敢忘晨兴。韶华明媚有如许,况与丰年上瑞并。
园官走报春将老,骇紫惊红花正恼。朱衣小队随肩舆,亭沼悠然胸次好。
春风看遍名园花,坐对芳尊恋物华。凤笙龙管百年醉,但令颜色如丹砂。
一春强半雨中过,节过清明日始和。垂老看春知几度,乘春不饮欲如何。
青帝回銮候,瞻依向紫微。轩辕新凤历,章甫旧儒衣。
物色先春好,星光拂曙稀。古今呼吸里,默默对清晖。
南湖谷老谁识尔,被褐裹头卧桑梓。早时读易编屡绝,直道如弦仕三已。
郎官十年穷不休,八口羞称折腰米。虞廷咎夔苦梦寐,前代君臣若鱼水。
老骥伏枥志千里,绨袍百结吾不耻。鲁生甘守白茅屋,张良还从赤松子。
洛阳少年抱区区,汉室规模叔孙礼。嗟哉往事谁向语,惠施无人予期死。
凤凰楼下党锢成,浊流岂但十一士。君不见申屠蟠,灭迹烟霞里。
又不见郭林宗,涉世终泥滓。沧江日落归去来,东山草堂安在哉。
迟清亭子风拔颓,贫贱如此令心哀。殷王中兴图逸才,孰为霖雨为盐梅。
终日畚锸歌徘徊,于乎终日畚锸歌徘徊。
溪山景物曙苍苍,溪上行人路渺茫。极浦人家依岛屿,上方楼阁蔽岩墙。
鸟边云影孤峰小,山外泉声万壑长。安得閒身随钓艇,时时来扣远公房。
半揖低声问石人,何年风雨卧荒榛。威仪恍惚犹前代,不识皇家制令新。
不因吾子将身试,谁识沙河几尺深。拌擞山中尘未了,更劳冰雪洗衣襟。