费侯佐国文且武,礼乐从容在军旅。
汉家卿相谁得如,云台功臣祭征虏。
王师转战下山东,大将平燕无限功。
复有奇兵专节制,将军同日度居庸。
居庸城边草初白,戎兵夜遁龙沙北。
长风吹沙铁山黑,贤王雕弓控不得。
组练如霜未倒戈,狼烽斥候通滦河。
将军洗兵河上波,马前双吹金哱啰。
英雄如公信无敌,据鞍归来亲草檄。
归来更唱平戎歌,燕然山头堪勒石。
忽忆去年驻阿城,仆忝微官曾送迎。
马头北去扫燕土,今日传闻朝玉京。
旌麾再入阿亭路,横槊赋诗肯相顾。
官桥一道野棠开,人道当时列营处。
东风二月江南春,露布先传到紫宸。
丹书铁券分茅土,愿尔功成过古人。
同官同姓又同阶,同作宫寮共宿斋。四壁寒声风刮户,一帘清影月侵阶。
奚童秉炬烧香篆,侍史收衣护祭牌。坐久话阑心似水,尘氛无路入襟怀。
离樽情不极,归路值秋深。江晚枫如锦,篱寒菊未金。
渐看千里隔,愁说二毛侵。忠孝吾人事,相期罄此心。
竹溪萝径自幽清,片片山衣细霭生。
薄暮园庐半烟火,高原禾黍正秋晴。
遥看绿酒悬帘卖,未办青钱挂杖行。
新月柴门牛背笛,澹云红树总诗情。
欲归不归空岁暮,淹留直为李陵台。白蘋老矣逢秋雁,黄菊萧然漫酒杯。
草阁龙吟江上雨,兰畦花没径中苔。著书久抱相如病,作赋难穷庾信哀。
南州美女娇如花,天然艳质轻铅华。脩眉皓齿鬓学鸦,步摧压鬓金凤斜。
琼瑶肌肤绝纤瑕,绣裙锦袂蒸云霞。腰悬双佩首六珈,吐词芬馥如春葩。
移莲延伫当窗纱,碧天云门见姮娥。容仪窈窕信莫加,道傍观者生咨嗟。
行人或过犹回车,媒氏通好何纷拿。玉帛不备当奈何,托身愿得良名家。
鸾箫双吹成配嘉。主君中馈为调和,百年燕婉期无它。
早是垒灯儿时节。见燕儿做垒,对对欹斜。榆钱儿买不得春风夜,杨花儿故意飞残雪。
门儿重掩,灯儿半灭。人儿不见,病儿怎说?腰儿掩过裙儿摺。
早是莺儿时候,见莲花儿出水,瓣瓣风流。心儿欲火畏红榴,鼻儿酸涕过梅豆。
门儿重掩,帘儿半钩。人儿不见,病儿怎瘳?扇儿折叠眉儿皱。
吴市畸人,燕都逐客,南冠寄食,西第佣书。
已伤飒飒三秋,更苦奄奄一病。
繁华耀日,难依桃李之荣;乱叶吟风,空逐梗萍之困。
睹兹衰草,倍触羁怀。
爰托篇章,聊鸣感愤。
春光一夜到皇都,细草茸葺茁九衢。
绿作酒茵花底布,青为舞席树边铺。
才发园林又离落,已遍郊墟及城郭。
微寒微暖日融融,不雨不晴烟漠漠。
别有轻风拂面来,似教著意一时栽。
初生墙角那输柳,渐长阶前不辨苔。
初生渐长春亡赖,颜色虽同异根蒂。
已效虞兮号美人,还随郑氏名书带。
从他曲径与平堤,百里春城一望齐。
衬将乳燕呢喃舌,染向名驹蹀躞蹄。
长长短短纷如许,何处冶游无笑语。
醉时藉枕任王孙,斗处追寻怜士女。
水边林下偶潜窥,正在名园逐队嬉。
罗袖低笼藏不见,翠钿轻落隐难知。
风来枝叶交相亚,亦有幽花自开谢。
根软偏宜踘蹴场,茎柔不耐秋千架。
别生一种深宫里,宫树宫云贵相比。
内庭尝映小娥裙,驰道曾承至尊履。
更有春期暗里潜,和泥印出凤鞋尖。
行云只恐朝将化,多露宁愁夜欲沾。
一春将尽封姨恶,草头红日浑如错。
已当二月三月余,渐见桃花李花落。
落花无数随泥淖,时过难干草相较。
蝶翅初依帘幂间,蛙声偏向池塘闹。
长夏犹然好时节,一到凉天有分别。
才经秋雨便离披,更入秋风易销折。
秋雨秋风打复吹,秋风萧索一庭悲。
江州司马衫都湿,金谷姬人发乍披。
轻云蔽天寒意动,遂有微霜忍相送。
泥深张径昼无人,水落谢池宵不梦。
道傍篱下总葳蕤,欲直还欹力不支。
恍类名花初睡后,只疑弱柳乍眠时。
如绵似雪苔相衬,半死全枯有谁认。
飒飒无缘入纤手,萧萧祗合随衰鬓。
背霜几种人留得,憔悴无过迟顷刻。
腐时不若化流萤,死后可怜同促织。
纷纷傍岸复临流,客到寒郊不肯留。
拾翠已忘前度乐,踏青谁记昔时游。
远目何堪立高垄,但有枯荄目前壅。
青处难寻学士湖,白边错认明妃冢。
此时豪华游猎客,蹂躏何曾少怜惜。
犬鹰空说有精神,狐兔自然无窟宅。
莫怪山童不管取,天心催折人无主。
鸟从雪下啄还悲,犊过霜前啮尤苦。
北风射人寒益峭,漫向空原恋残照。
斧斤但许给山樵,烟火只堪供野烧。
独有天涯作羁旅,几回欲削还延伫。
忍教落叶无栖泊,任取飞蓬多伴侣。
也知人世自无情,此草虽枯旋复荣。
待得春风吹到处,丛丛重向日边生。
恋此东林社,应怀出世才。刹那诸漏尽,初地一花开。
飞鸟迎归锡,游龙识渡杯。未须怜去住,知为众生来。