清修乡国老文儒,后辈跄跄总不如。黄霸有才聊试郡,伏生从少已传书。
高才晚剖荆山玉,美政新还合浦珠。林壑光阴方洒落,莫教门外候安车。
菜陇横斜竹径成,海榴红喷亚枝明。台居理得山林景,不负衰翁入楚行。
棘矢蜚腾慷慨名,外台风纪望澄清。龙章独擅三司宠,虎竹兼分一郡兵。
河水东浮通故里,嵩山西起作长城。到来申伯遗灵地,秋日蘋香野庙晴。
穿花度叶日纷纷,出自知时处有群。独佩秋兰何处献,惭卿一食不忘君。
池上坐来久,风荷杂雨声。林虚容鸟度,水动见鱼行。
意惬理无忤,神閒苧亦清。裴回不知晚,有待月华生。
出门月色白如霜,静夜所思思断肠。有美人兮天一方,碧云迢迢河汉长。
河汉长,不可越。但有一寸心,含情托明月。明月照人心不移,静夜所思谁得知。
物我悠悠付两忘,莫春天气体平康。奇花杂映阶篱烂,佳木频分户牖香。
童冠芳盟六七辈,圣贤名教两三行。呼儿杖策嬉游罢,又复高眠向北窗。
去年程课略加勤,今岁深期日日新。万事何如吾道重,丁宁莫枉此生身。
大江以南山作野,客子况复爱山者。日日山巅弄流泉,百丈银河向人泻。
苍龙翠虬满山立,近之乃是梧与槚。怪石千寻耸欲堕,往往游人下驻马。
督府争传破虏名,锦衣户侯风骨清。老鹰之雏信自别,萧洒况复人中英。
宝刀卧襡弓挂壁,辞翰空耽颇□