危涂烦侧足,积水向吹襟。云树参天直,风湍殷地深。
翠香秋后草,巧语霁来禽。信美非人境,无为久滞淫。
老病忘时节,空斋晓尚眠。
儿童唤翁起,今日是新年。
展开阅读全文
晡时北京城,行李上客槎。
二更无人声,骑马黄河沙。
误缘柳滩中,寻炬知田家。
道有转徙人,襁负依丘麻。
鸡鸣不安枕,彷佛墟里斜。
秋瓜抱子母,荞麦亦已华。
赖兹野物登,尔辈生有涯。
夜宿冠氏驿,旅衾魂梦嘉。
明发萦长版,晚开堂邑衙。
秋阳此方炽,流汗沾巾纱。
处阴甘吾愿,聊逸岂在多。
有风东北来,惨惨飞雨加。
顷时异晦明,稍瞩天表霞。
仆夫为我言,涂梗绝行车。
且还解吾褚,中林侣群鸦。
诗书维永夕,蚤作从复赊。
岂不有王事,奈此仆夫何。
梦破巫峰十二鬟,家山逸驾尚容攀。
桃花见面东风裹,应笑陈人老上颜。
无缝冰轮万古同,御风飞到碧天中。
四方上下无遮碍,一点清光处处通。
展开阅读全文
迢递陟城隅,飞轩浩气扶。
春容来迥野,天脚入平芜。
暖吹时披拂,晴烟乍有无。
耨痕经雨遍,村迳值林迂。
长庌初休马,荒陴稍集乌。
水生蒲泽满,林缺弩台孤。
客思纷难泊,愁襟愧自拘。
久之成怅望,西北认皇都。
君家能赋别,释褐重凄然。
客袂移缁素,离杯并圣贤。
坐曹烦折狱,奏牍伫怀铅。
十载青袍困,须饶草色鲜。
草远花明沟水头,同君此地并离愁。
盖馀瓮酒沈三赋,合作盘鲭厌五侯。
觉在他乡应有梦,信非吾土少登楼。
楚山不见西江远,莫反骚文剩驻留。
伊川不到十年间,鱼鸟今应怪我还。
浪得浮名销壮节,羞将白发见青山。
野花向客开如笑,芳草留人意自闲。
却到谢公题壁处,向风清泪独潺潺。
徒咢无与同,徒歌无与和。徒行莫之友,徒语无所破。
慷慨一无徒,始觉从君过。欣闻酒新酿,堂有佳客座。
欢从尊罍罄,醉听冠巾堕。庶可效名士,因君读楚些。