一襟满贮梓城春。笑声频。笔挥银。自有江山,长是管将迎。
不似如今归去客,云外步,水边身。
萧然今代杰魁人。混光尘。越精神。不把浮云,轩冕拂天真。
化洽堂边应创见,人物旧,榜颜新。
几年诗骨雪槎牙。痼烟霞。老生涯。五十八翁,堪喜亦堪嗟。忽忆香山居士语,还失笑,较争些。荒寒梅坞月横斜。短篱遮。野人家。枝北枝南,须有两三花。紧闭竹门传语客,那得暇,尽由他。
索莫归未得,闲云还满空。
愁吟对寒月,不睡到晨钟。
衣喜初冬寄,书怜手自封。
何当听夜雪,暖酒夜炉红。
一梦西都十二年,竟陵相遇各华颠。
风流家世仁人后,恺悌歌谣楚俗传。
学道爱君甘淡薄,倦游嗟我久留连。
自怜江上伤春眼,不待琵琶已泫然。
前瞻马耳九仙山。碧连天。晚云閒。城上高台,真个是超然。
莫使匆匆云雨散,今夜里,月婵娟。
小溪鸥鹭静联拳。去翩翩。点轻烟。人事凄凉,回首便他年。
莫忘使君歌笑处,垂柳下,矮槐前。
画堂高会酒阑珊。倚栏干。霎时间。千里关山,常恨见伊难。及至而今相见了,依旧隔关山。
倩人传语问平安。省愁烦。泪休弹。哭损眼儿,不似旧时单。寻得石榴双叶子,恁寄与、插云鬟。
新来曾被眼奚搐。不甘伏。怎拘束。似梦还真,烦乱损心曲。见面暂时还不见,看不足、惜不足。
不成欢笑不成哭。戏人目。远山蹙。有分看伊,无分共伊宿。一贯一文跷十贯,千不足、万不足。
冷云去仍来,冻雨落还歇。
平明一篙涨,珍重送船发。
端成南溪泛,宁复东堂谒。
何时公三日,请泽看山笏。
恩勤一未报,终古铭肌骨。
幡幡迹虽远,耿耿心不没。
门阑如水波,永印此孤月。
雪消霜入小溪舟。试浮游。上山头。薄薄寒烟,依旧未全收。问道梅花开也未,吟不尽,一春愁。襟怀如此老还休。懒凝眸。转深幽。诗罢一眉,新月又如钩。腊后春前村意远,回棹稳,水西流。
帝俞赓载下方壶。雨随车。旷时无。尽道南丰,仙骨秀而都。光照丹丘人快睹,金腰褭,玉蟾蜍。
自怜老景病仍臒。芘微躯。驻安舆。暗润赤城,风露喜踟蹰。行矣相门还入相,看惠爱,咏猗欤。