但觉村深好,青山分外多。连延俄耸拔,回复又坡陀。
风冷平沙雁,天空上水鹅。晚时见鱼艇,吾欲借其蓑。
趁得身轻便挂冠,翩翩出岫白云闲。村疏一日是两日,心广半间如万间。
聊把大门标俗子,别开荒径友佳山。羲皇向上多馀地,时对清风一破颜。
一登文石陛,立拜紫泥书。省户方通籍,弦歌想下车。
飞凫来不远,唳鹤听何如。莫作陶彭泽,田园与世疏。
凯风长群物,赤日流正阳。幽居似嚣烦,嘉树亦阴凉。
偶坐方丈间,吾非厌华堂。爱此真不材,保彼千载长。
仰视龙蛇形,屈蟠正苍苍。忽疑翠羽葆,何以居我傍。
吾闻高盖人,专宠来百殃。我独安隐幽,入鸟不乱行。
白酒红灯称意春,知公未免踏黄尘。绳床好在休相忆,输与琅琊浃上人。
灯火满城公不来,为公雕句洗尘埃。春愁不到城西寺,更约梅花缓缓开。
伯图无繼昧尊王,独抱残经析渺茫。
地下威文应吐气,人间宋李解升堂。
久客心肠怯遡洄,不堪官事紧相催。
踏霜人去繵风吼,冲浪舟行岸冻开。
雪尽野梅红剪腊,春回溪水绿生苔。
穷愁好逐残年尽,三日元正与泰来。
赐对金銮下九天,旋闻熊轼为驱前。
人从芸阁初分直,桂折蟾宫乍得仙。
刺史江山聊复尔,翰林风月自依然。
下车快草东封疏,今去祥符正百年。
吁嗟草木之擅场,政和御焙登俊良。双龙小凤取巧制,断璧零圭誇袭藏。
晴窗团玉手自碾,旋熁铁坏玄兔盏。瓦瓶只候蚯蚓泣,不复浪惊浮俗眼。
卯金之子我所识,户外青藜扶太一。十袭携来访赏音,清白犹能胜黄白。
君家阿伶两眼花,以德颂酒不颂茶。遂令手阅三百片,风味尽在山人家。
潮从委羽山前涨,少得清涟入瓶盎。瓢瀹天浆睡足时,香演丝纶九天上。