杜鹃花落石阑干,新染晴波绿绕湾。
小立伫诗风满袖,一双睡鸭占春閒。
杨柳生寒莫上楼,夕阳芳草泥人愁。
情知社近迎新燕,尽卷湘帘不下钩。
行尽吴山过越山,白云犹是几重关。若寻汗漫相期处,更在孤鸿灭没间。
喜陪后骑陟崔嵬,竹里泉鸣古寺开。吟罢苏仙头白句,天风更送好诗来。
索莫归未得,闲云还满空。
愁吟对寒月,不睡到晨钟。
衣喜初冬寄,书怜手自封。
何当听夜雪,暖酒夜炉红。
一梦西都十二年,竟陵相遇各华颠。
风流家世仁人后,恺悌歌谣楚俗传。
学道爱君甘淡薄,倦游嗟我久留连。
自怜江上伤春眼,不待琵琶已泫然。
门前山树插云青,雨足山前稻水平。
桑柘半空蚕事了,绿阴深处啭残莺。
红芳开绣户,碧草衬斜阳。楼上频回首,思君道路长。
夭桃与芳草,艳色明朝阳。思君念华旦,贱妾惜容光。
温风吹破腊,留雪恼新春。
信逐残梅到,花従半夜匀。
旋消微覆瓦,狂下亦欺人。
压竹时闻落,埋萱久未伸。
山川蒙不解,楼观洗成新。
拥褐僧方睡,开门客屡嚬。
爨烟知岁稔,履迹笑吾贫。
畦冻初生韭,泥融正卖薪。
寒鱼争就汕,烛酒颇无巡。
预喜田宜麦,盘餐饼饵频。