独自上孤舟,通宵浪打头。
天风随断柳,江月值新秋。
忽忽忘年老,忙忙泛夕流。
此生成底事,谁不遗吾休。
平生湖海独元龙,门作丹梯倚太空。
还我蛾眉千顷月,借渠羊角一帆风。
文随脚迹机难活,学到源头理自通。
何代不生田表圣,诸君切在敏前功。
篱落黄花尚自无,白衣况未到吾庐。
莫令此日负佳筛,为展渊明采菊图。
展开阅读全文
秋风飒以至,今日重阳日。眼明对南山,尚想陶彭泽。
向来建威幕,颇见有此客。驱车不小留,驾言公田秫。
一朝又弃去,此意谁能识。寄奴趣殊礼,风旨来自北。
只今王江州,建国功第一。故是何珉孙,举动良足惜。
饮愧望柴桑,稍以自湔涤。殷勤白衣饷,犹恐不我即。
中路候蓝舆,要致已甚迫。葛巾赤两脚,颓然向林宅。
此翁本坦荡,焉能苦违物。虽然可计取,中实未易屈。
华轩又何羡,自载返蓬荜。终身书甲子,往往义形色。
如使磷与缁,安得为玉雪。篱边菊弄黄,粲粲正堪摘。
我方持空觞,千载高风激。
上得孤城向晚春,其如衰病只伤神。
鼠肝虫臂窥前辈,虹旆星车委后尘。
两鬓已霜难讳老,一机何处定非真。
愁来只有贤从事,千里相逢如故人。
晨风战枯荷,清霜杀高柳。
人生俯仰间,能得几重九。
节序来无停,已及黄花酒。
流落拾遗心,西江独回首。
老子旧知已,江湖独尔思。
此行逢作者,送别若为辞。
风雨过春半,诗书滞海涯。
心心傥相印,亦足慰衰迟。
浪漫人间压客尘,衡门长忆锁榆枌。
忘言拟尽轮人妙,陈迹慵寻史籀文。
万里功名心独冷,一廛耕凿力能勤。
旧游欲问南归趣,寂寞吾今过子云。
展开阅读全文
仙人剪水银河边,仙风吹散花联翩。
明星撩乱入我眼,风紧一阵随天旋。
如今谁卧剡溪雪,如今谁访山阴船。
古人气韵不可见,晓来对此空悠然。
檐前未觉眼界豁,临眺忽忆楼居仙。
若为留得数玉树,六月绕屋生清妍。
罢酒寻花涉断矶,颠跻犹复强褰衣。
可怜醉眼无分别,却把旁边柳折归。