卜隐谢林薮,考槃寄闾里。嘉树为我徒,清风濯尘耳。
手披漆园书,身拟长梧子。穷秋忽感悲,埽榻且欢喜。
赤日厚地裂,百草殆立枯。朝雨应所至,虽微念胜无。
力难兴禾黍,可以成嘉蔬。岁暮有此望,带经且亲锄。
今兹五月交,盛阳消已徂。汲汲愧老圃,仲尼云不如。
养生寄空瓢,虽乏未可虚。正以营一饮,形骸如此劬。
禀性实无用,干名谬所望。中为禄仕逼,误有世俗偿。
组绶见羁縻,簿书正抢攘。语言畏时忌,谈笑忧事妨。
往者托山林,未能下羲皇。迩来失吾真,终日几发狂。
期会非本务,米盐岂大方。洒心赖篇籍,发兴依松篁。
朋友素所畏,道路阻且长。怨极倘见思,寄声慰离肠。
野客赏春怜物华,不将手触新开花。且留林下引狂蝶,看舞东风倾绿霞。
自无金骨凌风相,心愧仙翁度世方。一听山中白云曲,已如挥手谢华阳。
小谢曾临郡,山应自识诗。
空余春草梦,无复敬亭碑。
暝色如相觅,秋云不受吹。
买鱼寻宿处,烟水有茅茨。
一方苍石老莓苔,只合渊明共酒杯。
岁晚出山成底事,至今笙鹤不归来。
白头垂垂五男父,一生辛勤立门户。五男炊白割红鲜,阿翁采薪供五男。
悲风惨惨寒日暮,翁入采山遭猛虎。猛虎磨牙卧道边,五男持戟谁敢前。
历欲绵洪祚,郊宜筑巨台。有司脩祝册,天子祭高禖。
意与群情合,春随上瑞来。翠舆瞻玉座,桂酒奠金罍。
喜色回中壸,欢声入九垓。熊罴占已兆,弧矢射将催。
异礼关宗社,馀波被草莱。灵基千岁永,玉叶万枝开。
制度新仪著,歌诗旧典该。鲁侯徒复宇,后稷始封邰。
帝德应先格,天心亦易回。至诚参造化,妙响疾风雷。
历数周家久,封疆汉地恢。山河今壮矣,瓜瓞信悠哉。
准拟螽斯咏,微臣愧不才。
天寒归路雪霏初,家近钱塘十里湖。乌帽举鞭谁画我,固应全似灞桥驴。