海山昏,寒云欲下,低低压吹帽。平沙浩浩。想关塞无烟,时动衰草。苏郎卧处愁难扫。江南春不到。但怅望、雪花夜白,人间憔悴好。谁知广寒梦无憀,丁宁白玉炼,不关怀抱。看清浅、桑田外,尘生热恼。待说与、天公知道。期腊尽春来事宜早。更几日、银河信断,梅花容易老。
微云生屋脊,欹枕看培塿。
崔嵬乱一瞬,泰华入搔首。
须臾万银竹,壮观惊户牖。
摧击竟自碎,映空白烟走。
余飚送未了,日色在井口。
去冬三寸雪,寒日澹相守。
商量细细融,未觉经旬久,
谁能料天工,办此颖脱手。
一凉满天地,平分到庭柳。
叶端啸余风,送我一杯酒。
画屏题细字,尽记同来友。
俗眼之所遗,此事当不朽。
西园可散发,何必赋远游。
地旷多雄风,叶声无时休。
幸有济胜具,枯藜支白头。
平生会心处,未觉身淹留。
散坐青石床,松意淡欲秋。
薄雨青众卉,深林耿微流。
一凉天地德,物我俱夷犹。
东北方用武,六有事戈矛。
甲裳无乃重,腐儒故多忧。
珍禽叫高树,且复寄悠悠。
五年元日只流离,楚俗今年事事非。
后饮屠苏惊已老,长乘舴艋竟安归。
携家作客真无策,学道刳心却自违。
汀草岸花知节序,一身千恨独霑衣。
径脱东风入律新,翠华移跸罢东巡。中原父老应遮道,要看君王玉座春。
溪南溪北梵王宫,踊甓亭亭耸半空。红靺鞨沉山带日,碧琉璃净水无风。
云迷翠阁参差见,舟舣朱桥缭绕通。泚笔凭谁写东绢,尽将烟景荐重瞳。
挑尽寒灯岁又残,一年弹指几悲欢。
人情何啻吴江冷,世路从来蜀道难。
春酒正须今夕共,梅花并作百年看。
团栾但得吾亲健,未办生崖意自宽。
鬼物从来著论无,题门安用换桃符。呼儿记日开书读,为说濂溪太极图。
一年只有今宵在,心事悠悠陌上尘。
风雪闭门谁念旧,灯花独对未归人。
长忆儿时二老傍,元正岁岁有风光。
搀先礼数修人事,着好衣裳侍酒觞。
回首不堪追日月,感情空叹换星霜。
尚期我老如亲老,却看儿童作节忙。