秋风一击入云端,合国人皆仰面观。
好向丹霄休索線,等闲势断却收难。
江边依旧钓舟横,万事何曾有一成?空忆庐山风雨夜,自吹小灶煮蔓菁。
泽国寒多雨,畸人夜少眠。
不缘酲作病,只合醉终年。
庭草已争茁,园梅空自怜。
重云不难抉,无剑倚青天。
人日春犹浅,鸡晨夜向阑。
残缸灯晕小,单枕雨声寒。
难补皇天漏,空思后土乾。
山家尊酒薄,怀抱若为宽。
正看飞雪暗江天,不觉新春已粲然。
花气袭人娱独夜,雨声遶舍送丰年。
樵风未改山川旧,褉事空悲岁月迁。
一榼可营身尚健,故应先治下湖船。
藩篱处处蔓牵牛,薏苡丛深稗穗抽。
只道物生常茂遂,一宵风雨又成秋。
点滴茅檐雨,长宵不肯晴。
残缸待鸡唱,倦枕厌枭鸣。
已践衰残境,况兼羁旅情。
晨兴亦何事,椎髻绕廊行。
暮雨萧萧集瓦沟,空阶点滴送清愁。
何由乞得须臾睡,直到窗明滴未休。
危槛凌风出半空,怪奇造化欲无功。
天垂缭白萦青外,人在纷红骇绿中。
日月匆匆双转毂,古今杳杳一飞鸿。
酒酣独卧林间石,未许尘寰识此翁。
篮舆晚绕湖,乐此新秋凉。
粉落竹方老,红凋荷更香。
天宇无纤云,仰视鸿鹄翔。
小楼久不登,抚槛悲慨慷。
浮生寄一梦,共尽无彭殇。
况我数月客,转眼促去装,顾作儿女态,裴徊惜流光。
檐角迎夜月,林间送斜阳。
四年已五迁,终岁常遑遑。
安得一茆屋,归老樵枫旁。