愁云昏昏掩六月,电光霍霍盘四隅。
淮西一雨三书夜,长澜积潦无处无。
试登高楼望四野,平田渺渺成江湖。
山源奔溢来处远,晨朝又报高丈余。
重堙闭筑仅自守,一带萦叠何其孤。
颓墙处处若山坏,百舍相望无完区。
辛勤买得秸一束,马饥况乏粟与刍。
三十年间走四方,始遭此厄真穷途。
跧居丘亭往来断,时起顾是青云衢。
如丝一罅见天面,顽阴复起相模糊。
幽忧填胸中自遣,强扣瓦缶倾残壶。
醉中暂尔神气王,醒定更觉心催枯。
城阴老蛙正逸乐,声如转轴相鸣呼。
强弓毒矢未易射,欲杀唯有企翁符。
吾家此去八十驿,愁来更展江湖图。
涉世伊余实强颜,伤弓困翼尚惊弦。论文已失李太白,采药行寻葛稚川。
请置黄公新石研,归磨潘子古松烟。幽窗写就经纶志,它日风云去斡旋。
深院今宵枕簟凉。烛花光。更筹何事促行觞。恼刚肠。老去一蓑烟雨里,钓沧浪。看君鸣凤向朝阳。且腰黄。
岷峨策足问修程,入对明光近太清。
五十年间多士赋,三千笔下一魁荣。
斯文焜燿由奎画,是处流传仰蜀缨。
我已夤缘观盛事,更看公等致隆平。
小臣衔命入云屯,圣主如天诏语温。
万甲冲风隆士气,一言挟纩荷君恩。
颇惊霹雳烧残垒,更想蒙冲上海门。
欲挽长江问豪杰,岂无击楫叹中原。
江梅久矣报涂粉,篱菊傲然方铸金。
岭外四时惟一气,难分冬雾与秋阴。
偃息飞檐下,开轩适向东。满床今夜月,只欠与君同。
诏书宽逋负,国用岂云阙。郡邑有常供,征求安敢辍。
稽迟推蚤暮,钩摘剧豪发。饥氓困鞭箠,十室九告竭。
连雨催早稻,雪穗迷空阔。要令公私办,当复俟旬月。
平生虑患深,献玉每遭刖。忧民已无策,问俗聊省罚。
阳城吾所慕,晚官敢求达。宁无抚字心,便觉催科拙。
染棹摇澂碧,推蓬拥翠岚。
夜涛喧枕席,朝雨暗梅柟。
客里将迎倦,田家兴味甘。
秋风开病翼,归梦大江南。
竹林彼一时,仲容乃此游。寥寥千载后,忍曰为良谋。
古人心匪遐,用舍多风流。身容纵未老,岁月去不留。
结茅我山椒,诗书尚何求。固将淑诸人,犹能诵轲丘。
朅来南风薰,见子忘百忧。阮盖青云器,涛戎信其俦。
取酒且勿饮,听作商声讴。