由来此母如吾母,再皋一卮复一卮。
最好年年作生日,碧兰黄菊与同时。
傩鼓逢逢志,江边岁又除。
哦诗犹古木,高枕尚僧居。
脚垢时忘洗,头蓬月懒梳。
自应尘事少,非我故耽书。
澹月倾云晓角哀,小风吹水碧鳞开。
此生定向江湖老,默数淮中十往来。
一僧庞眉拄杖扶,自汲石泉浇茗盂。山深松树须髯古,寺老木鱼鳞甲枯。
心閒逢人谢礼乐,身倦到枕即江湖。梦回石壁半斜照,蝙蝠打人山鸟呼。
鸣钟列鼎心无累,茹糗羹藜乐亦全。解把穷通为一致,此生何处不超然。
快泻鹅黄若下春,要将香色斗清珍。
蜡丸暗拆东君信,栀貌宁欺我辈人。
光价未输何逊早,诗篇重见豫章新。
浑金璞玉争多少,要与江梅作近亲。
大熟虚成喜,微生亦可嗟。
禾头已生耳,雨脚尚如麻。
顷者宫收米,精於玊绝瑕。
四山云又合,柰尔老农家。
元丰三年五月十一日癸酉,夜梦游何人家,开堂西门有小园古井,井上皆苍石,石上生紫藤如龙蛇,枝叶如赤箭。
主人言,此石芝也。
余率尔折食一枝,众皆惊笑,其味如鸡苏而甘,明日作此诗。
空堂明月清且新,幽人睡息来初匀。
了然非梦亦非觉,有人夜呼祁孔宾。
披衣相従到何许,朱栏碧井开琼户。
忽惊石上堆龙蛇,玉芝紫笋生无数。
锵然敲折青珊瑚,味如蜜藕和鸡苏。
主人相顾一抚掌,满堂坐客皆卢胡。
亦知洞府嘲轻脱,终胜嵇康羡王烈。
神山一合五百年,风吹石髓坚如铁。
绿野堂边种药成,已斑髭鬓复青青。谢庭子弟皆英物,汉殿公卿半学生。
争捧溪藤求妙画,竞磨崖石乞新铭。如何海角孤吟者,文集中间也挂名。
夜报风姨息,晓乘波后平。
江涵一镜净,山列两眉横。
依约燃犀处,分明倒蔗生。
徐行戒舟子,勿使白鸥惊。