谁泼烟云六尺绡,寒山秋树晚萧萧。
十年来往吴淞口,错认溪南旧板桥。
傍岸参差筑小亭,山深树暗水泠泠。
此间应有神仙语,先向图中试一听。
野梅清靖节,水仙韵坡公。山谷秀而野,厥有山矾风。
陶苏黄三君,时异风味同。后人思典刑,写入画图中。
不向江南冰雪底,乃于毫末发春妍。一枝无语淡相对,疑在竹桥烟雨边。
须知造物元无物,刚被花光强造端。
认得色空都是幻,南枝非暖北枝寒。
一枝的的照人寒,绝胜溪桥立马看。
只恐东风解相怨,漏他消息入毫端。
萧萧风雨声,一夜入修竹。
中有贵世人,归云掩茅屋。
云里烟村雨里滩,看之容易作之难。
早知不入时人眼,多买燕脂画牡丹。
铜雀不得鏁二乔,春江亦梦携西子。
此楼缥缈相风流,此恨缠绵在云水。
洞庭叶下愁湘君,不独阳台云雨神。
精神感通若相遇,梦境幻境皆成真。
黄州刺史清如镜,水光山色心同莹。
牧之出守到元之,谁解把诗闻万乘。
图成携得千里行,孤帆趁落斜阳城。
江头莫指挽邓处,离合古今同一情。
栽松累石状孱颜,万仞形容数尺间。会得秋毫非至细,可能留意羡他山。