往年醉倒先生家,今寄绿洒沧海涯。
此酒到时春已晚,犹应趁得赏残花。
莫怪村居僻,村居亦可嘉。
仆羸腰带艾,婢傅鬓簪花。
歌罢蛙催乐,酒阑蜂报衙。
门前少车马,惭愧五侯家。
数舍茅茨簇水涯,傍檐一树早梅花。
年丰便觉村居好,竹裹新添卖酒家。
飞蛾故故扑灯光,风雨萧萧打纸窗。
人为官方搔白首,虎来村落渡清江。
猿啼冷日谁家梦,故国愁牵几曲肠。
篱菊何曾忧战伐,夜添寒蕊趁重阳。
喜得身闲散,村居尽不妨。花开和蝶看,酒熟带醅尝。
草径偏临水,柴门正向阳。故交应笑我,近日学耕桑。
一洞寒云锁翠虬,水声长绕影边流。令人坐忆南泉路,满目春山几万秋。
草香泉细午风轻,桃李春花夹岸明。
归棹夷犹云水暮,柳阴深处一声莺。
自笑冯唐老示侯,短衣匹马异乡游。
卧闻破屋萧萧雨,坐听西风叶叶秋。
邺下已非公干在,周南徒叹子长留。
丈夫盖世英雄气,肯学世间儿女愁。
小亭夜坐涤炎蒸,顿觉风清趣已成。
数点流萤亭外度,儿童戏逐月边星。
奉陪南极老,来慕北山名。
鉴石浓书墨,流觞款叙情。
问谁挹仙袂,我笑缚尘缨。
知是龙门客,终难卧孔明。