萍迹长泡转,天崖到处家。
芳菲云过雨,聚散手搏沙。
且唤陈惊坐,共寻留子嗟。
酒狂从旷荡,汉吏要无华。
展开阅读全文
我爱乐天文,平易更精切。
笔端应有口,心事无不说。
游戏供日用,工巧疑天设。
述情悉毫厘,辨理穷曲折。
如我本欲言,挽我开齿颊。
如人病瘖哑,代我传喉舌。
惊骀拟举步,骏足过如瞥。
弱弧未及弯,强絮已穿札。
抚才初自愧,适意还深惬。
读尽一编诗,胸怀消百结。
洞老寿松椿,高名古绝群。乱山泉㶁㶁,举世事纷纷。
使者持丹诏,先生卧白云。方今莫招隐,君德正华勋。
温诏封芝出帝居,秘曹星秩示优除。
舜庭已茂三年绩,魏谤初销一箧书。
丹地拾遗思汲黯,中宸批草待相如。
前期雀厦无因恋,归从清尘六尺舆。
我归万里初无宅,凤去千年尚有台。
谁为绕池先种竹,可怜当砌已栽梅。
囊资只数腰金在,归计长遭鬓雪催。
欲就草堂终岁事,落成邻舍许衔杯。
展开阅读全文
春霁重行行,行行在墟里。
摅怀厌楼观,寓兴欣山水。
断壁翠连云,寒流清见底。
主人开禄樽,下马临芳芷。
澄溜泻湾漘,跳波生石齿。
园林始弄萼,皋垅时鸣雉。
谈谑忘机心,笑言惊俗耳。
旷哉兹日游,何羡稽山美。
安石作假山,其中多诡怪。
虽然知是假,争奈主人爱。
南浮七泽吊沉湘,西泝三巴掠夜郎。
自信前缘与人薄,每求宽地寄吾狂。
雪山水作中味,蒙顶茶如正焙香。
傥有把茅端可老,不须辛苦念还乡。
远游行复岁华新,嬾学刘郎问大钧。
一点不蒙稽古力,十分合作卧云身。
苦寒与酒顿增价,小雨为梅先辟尘。
拟佩一壶江路去,花边醉堕白纶巾。
少年游宦日,肮脏耻沉浮。
见虎犹攘臂,逢狐肯叩头?力行虽自许,早退岂人谋。
小艇烟波上,飘然得远游。