江云暗江路,曾向玉川家。
冷入参差玉,香随的皪花。
照溪回夜色,冒雪冠春华。
犹记西窗伴,寒枝片月斜。
吾家舍西多此梅,白玉花缀棠棣枝。
冒寒糁糁已蕴玉,自开及谢酒屡持。
羁栖临安三换岁,向来一醉知无期。
君家此花富冰艳,举觞折赠如云披。
欣然拱眎不暇揖,坐想故隐增依依。
只今匏系未归去,俗鞅吏纲相驱驰。
就公看花仍摘实,信美我语如观颐。
只应两庵有归梦,梦到花下奚复疑。
殖虽无远近,开独占三冬。
怨入胡笳切,香凝素脸穠。
有了调金鼎,遗根益县封。
佳人初睡起,留取照芳容。
月澹碧云笼野水,棱棱瘦耸吟肩起。一天寒气霞衣裳,人在石桥春影里。
北风万木正苍苍,独占新春第一芳。
调鼎自期终有实,论花天下更无香。
月娥服御无非素,玉女精神不尚妆。
洛岸苦寒相见晚,晓来魂梦到江乡。
覆釜湖边雪压尘,数枝林外已先春。
尽将七泽清霜气,洗出姑山绰约身。
谭妙何须阅九旬,口吧吧地谩劳神。从来慧日无言说,笑倒口吧吧地人。
不去选官来选佛,有心作佛已非真。丈夫别有翀天志,肯学佗家不正因。
春入园林总不知,墙头初见一梅枝。朔风不挫寒冰骨,夜月偏饶白玉姿。
密意忍容莺蝶污,英心长与雪霜期。人情愿得和羹实,无纵羌童把笛吹。
翰墨膏肓二十年,才亲笔砚便垂涎。
东阳鱼卵寒霜幅,嵊县溪藤妙雪笺。
一日秃除千兔颖,霎时磨尽万松烟。
洛阳市上今无价,直欲昂头写碧天。