展开阅读全文
夜雪合三更,昆仑兵密渡。
常时喜慨谈,此夕若亲睹。
杯行数已长,谈辩气掀举。
微酣上篮舆,迢迢向归路。
出门林尽白,飞雪正零舞。
若寒嗟仆夫,鳖跛良窘步。
北内恶打头,灭烛失四顾。
平生功名心,每作艰危虑。
小试应危机,却舆自行去。
脚力幸未衰,乘之酒力怒。
踏雪如蹭云,了不见辛苦。
尚奚畏泥涂,宁恤双靴污。
仆失莫余追,瞥若付生羽。
骞腾甫登桥,健翎已逾兔。
还归坐中堂,长啸默不语。
丝鬓且勿生,未谓余不武。
夜雪向桑乾,立勋期晚暮。
凛凛金石心,捐躯事明主。
枯梅一树半斜欹,绕匝行行欲咏诗。
忽觌季难遗墨在,西风吹泪满髯丝。
展开阅读全文
幕客崇酒觞,渠渠饯行舟。
先生蘸甲饮,不使涓滴留。
竺盏顾谓言,汝复能吟不。
尔不歌吾行,而俟吾言求。
沃尔满锺酒,畀尔笔力乃。
扶舆懵懵醉,梦化蝴蝶游。
夜分起展烛,落笔莼丝柔。
请歌先生行,真与人不侔。
前者亦云归,金抽囷载收。
今惟明月耳,舴艋轻浮浮。
视彼掊斂徒,推剥藂怨尤。
逮其去国日,竞欲瓦砾投。
此乃恋宽恩,说着涕泗流。
国用既云裕,民瘉亦去瘳。
而令分左符,远从牧山州。
投鼠戒忌器,矧我无是谋。
弹鸟或惊鸾,盍亦谨厥筹。
兹焉皆汩汩,去矣从休休。
伊惟小门生,莫计攀前辀。
尔溪桃花水,舟行愿悠悠。
行有赐还诏,伫立螭坳头。
一筇双不借,役役又东还。野渡浅深水,夕阳高下山。
光阴虚我老,造物靳人閒。高躅思吾祖,鸣琴独闭关。
未信花飞能减春,花飞只恼有情人。
也知造物贾余巧,要作醉眠红锦裀。
自古维扬厥草夭,露红烟紫不胜娇。
郑风已久名溱洧,洛品犹堪压魏姚。
痛饮莫辞金凿落,清标偏爱玉逍遥。
楚狂小子嗟多病,坐对珍丛不自聊。
展开阅读全文
大哉观世音,愿力不思议。化身千百亿,于一刹那顷。
香山大因缘,悯念苦海众。慈悲示修證,欲同到彼岸。
受辱不退转,是乃忍辱仙。抉眼断两手,不啻弃涕唾。
欻然千手眼,照用无边际。至人见与执,不在千手眼。
向来弃去时,初无一毫欠。乃至以千记,我亦无赢馀。
是故将示寂,还复本来相。犹如大虚空,云电或风霾。
须臾各霁止,太虚自寥廓。我今仰灵踪,欢喜发洪愿。
今生未丧世,誓愿永归依。更与见闻者,同登无上法。
淡淡红生细细香,半开人折寄山房。
只缘清净超尘垢,颇似风流压众芳。
九房六瓣瑞天山,香色清严入坐寒。
不悟岑参题品意,后人祗作佛花看。