我适天边还,君又天边去。忽谩相逢遽别离,牵衣无计留君住。
无计留君住,有意待君回。明年春江花正开,望君船从江上来。
停棹我门前,握手论衷素。相看颜面俱如故,始信天边多雨露。
危楼高百尺,手可摘星晨。
不敢高声语,恐惊天下人。
乡关迢遰数千里,场屋蹉跎二十年。三献犹垂卞和泪,几人先著祖生鞭。
风尘漫索长安米,禾黍全荒负郭田。关外贤豪遍投分,赵囊回日满金钱。
巫阳归梦融千峰,辟恶香消翠被浓。
桂魄渐亏愁晓月,蕉心不展怨春风。
遥山黯黯眉长敛,一水盈盈语未通。
漫托鹍弦传恨意,云鬟日夕似飞蓬。
竹影满幽窗,欲出腰髀懒。
何以同岁暮,共此晴云椀。
摩挲蛰雷腹,自笑计常短。
异时分忧虞,小杓勿辞满。
春雨夜有声,连林杏花落。
海棠已复动,寒食岂寂寞。
人间有此丽,赴我隔年约。
花叶两分明,春阴耿帘幙。
东风吹不断,日暮胭脂薄。
何可无我吟,三叫恨诗恶。
独立夜轇轕,芦声泛遥津。
月下风起波,莽莽白龙鳞。
阴彩凝草木,暑气森星辰。
天地尘未消,江湖气聊伸。
人生几今夕,乱代偶此身。
胡为不少乐,况乃迹易陈。
三更大鱼舞,悄怆惊心神。
永怀骑鲸士,发兴烟中新。
十二仙人玉琢栏,带晴带雨总宜看。
东君不许寻常见,可忍狂风满地残。
东屯花恼只颠狂,五柳门前翠著行。
更遣大瓢来断送,忍教醒醉问渔郎。
秋林薄薄半栖鸦,城脚荷花一带斜。
碧色暮云三万里,不知鱼网是谁家。