经年掩卧席凝尘,载喜西都接赋宾。
照坐仙姿嵇玉冷,醉心英气瑾醪醇。
斑衣就养垂华组,葆发伤秋岸幅巾。
更谢妍谈殊未已,肯将车驷诮原贫。
快着青冥软玉鞭,稳骑騄耳踏云烟。便持全蜀无双誉,去听宾胪第一传。
众所望君皆尔耳,人之好我岂云然。古来名下无虚士,试玩盈科放海篇。
久忆观沧海,喜君语罗浮。浮从会稽来,与罗相献酬。
谁欲通两山,铁桥跨山头。笙箫响瑶台,佛仙栖石楼。
灵光烛商舶,七星被林幽。飞泉难悉名,异草香气柔。
危峰聚白鹿,深坞眠青牛。葛洪安期生,遗踪尚绸缪。
攀巅瞰海水,湛碧才一瓯。不见波涛翻,飓风驾龙虬。
又云朱明天,飘然落遐陬。方广吞五岳,盘纡临十洲。
不得预封禅,自起烟云羞。此理固莫测,胜境输君游。
君语洗我耳,我诗莹君眸。罗浮杳何许,为我商声讴。
玄质团团玉不如,翠钿小切试昆吾。文园病酒文君老,盍荐芳甘瀹道腴。
汤沐身轻念出游,近春原野霁烟浮。
楼阴雪在玉三寸,云罅月生银一勾。
穷巷客稀常足睡,暮年诗退不禁愁。
乡邻无事冬耕罢,独倚篱门数过牛。
闲何阔,逢诸葛,畏人常忧不得活。事不谐,问文开,不蹋权门更可哀。
即今白发如霜草,一饱茫然身已老。惟有躬耕差可为,卖剑买牛悔不早。
年丰米贱身独饥,今朝得米无薪炊。地上去天八万里,空自呼天天岂知。
自恨无媒出嫁迟,老来方始遇佳期。
满头白发为新妇,笑杀豪家年少儿。