王谢风流堕渺茫,黯然怀旧见新堂。
山无多树夕阳远,梅始一花春意长。
燕去有时来画屋,鹤飞何日到青冈。
休言枉洒新亭泪,犹胜如今似醉乡。
笑矣乎,冰山之高兮不可恃,
炙手之热兮有时已。幕燕釜鱼门如市,
归去来兮寻栗里。笑矣乎,
孤松可抚菊可餐,浮云富贵过眼矣。