避纣穷居北海滨,归来端为有仁人。武王不听车前谏,饿死西山志亦伸。
病侵腰膂两经秋,欲下绳床不自由。
客至难令三握发,佛来仅可小低头。
安禅还我闲蒙衲,怒气从渠勇挟輈。
亦欲署门还嬾去,死生贵贱本悠悠。
昔我作屋时,趣欲庇风雨。
茆茨寒自刈,条枚细相拄。
庳湿生蚍蚽,得暖森翅羽,摧挠自栋梁,朽败连柱础。
邻父为我言:努力谋安处,土坚瓦可陶,步近木易取。
岂知七十翁,沈痼久未愈,身世如浮沤,家舍真逆旅,一床居易足,十岁敢自许。
且当复其初,浩歌卧环堵。
局蹐蜗庐迮,萧条鹤发新。
途穷贫入梦,身老病欺人。
带索忘三组,羹藜抵八珍。
蓬窗一杯酒,自觉胆轮囷。
执简曾闻侍玉螭,谪仙才调尽推奇。
能将苦语康时病,更遣丹诚动主思。
北阙亲朋瞻旧德,东吴山水入新诗。
知公自有经纶术,会见飞翔集凤池。
三径从来半草莱,席门那为故人开。
自惭不是梧桐树,安得朝阳鸣凤来。
卧龙山前秋雨晴,郑子过我如夙昔。
照人眉宇寒巉巉,悬知笔有千钧力。
镜湖岁暮霜叶空,乃闻载酒同诸公。
归来湖山皆动色,新诗一纸吹清风。
文章要须到屈宋,万仞青霄下鸾凤。
区区圆美非绝伦,弹丸之评方误人!
身是咸阳旧酒徒,龙锺犹复泥村酤。
百年略似梦长短,一醉且随家有无。
登览未应惭脚力,功名正尔叹头颅。
夕阳又凭阑干立,谁画三山岸帻图?
平生三业净,在俗亦超然。
佛事一盂饭,横眠不学禅。
松风佳客共,茶梦小僧圆。
漫续山家颂,非诗莫浪传。
五柳柴桑宅,三杨白下亭。
往来无一事,长得见青青。
漆园秋净夜堂虚,偶伴横林隐者居。
纸绉白云垂帐厚,荻筛明月帘疏。
玉棋子夺三军令,金剪刀翻数体书。
疏广拂衣惭不早,芰荷舟舫草茅芦。