别向春闺十载深,家园无梦可追寻。
酸风冷月凄官阁,瘴雨蛮烟度郁林。
养老需卿扶健杖,怕寒怜我守孤衾。
封侯未卜常滋愧,一寸程途一寸心。
欧公顷岁守滁阳,题记苍颜入醉乡。贤宰特将刊古篆,旧碑不免弃山梁。
轩楹别构如安屏,笔札难通似面墙。异口智仙来辇坐,退蒙从此谢声光。
浣花溪边濯锦裳,百花满潭溪水香。窦奁散尽有霜戟,草秣匹马不可当。
当时濯衣只偶尔,岂似取履张子房。烈烈遽见蔽此蜀,丧乱怀尔徒悲伤。
年年春风媚杨柳,彩缆㛪姌云霞张。溪边游冶红粉娘,了不识字空悠飏。
采花荡桨不归去,暮隔烟水眠幽芳。
陇口山深草木荒,行人到此断肝肠。耳中不忍听鹦鹉,犹在枝头说上皇。
劝君莫辞满酌酒,瑶林琼木皆良友。
就中此会难暂忘,一年两经九月九。
茱萸含香又满头,黄菊飘英再盈手。
清欢未见玉山颓,高空任待金乌走。
落帽声名何足取,孟嘉一会登龙首。
梅仙耳热遗我诗,诗笔如椽胆如斗。
青苔满地护阶阴,尘俗曾无半点侵。
林鸟避人穿谷去,野猿寻果出云深。
千竿翠竹依帘立,一对黄鹂入树吟。
昼静风清诗思罢,凭阑倾耳听松琴。
源出金溪北,支分五港开。碧波涵白日,秋水渍苍苔。
鳞介多潜育,渔人自溯洄。嗟予羁薄宦,因此欲归来。
燕子衔泥已下帘,深深庭院薄寒天。
海棠枝上黄昏月,杨柳梢头浅澹烟。
勾引芳情春梦蝶,频催愁绪夜啼鹃。
踏青年少归来晚,斗酒花阴枕石眠。
喜登群玉访幽奇,步步琼瑶力不疲。
拂拭棠阴留石刻,天然仙境岂人为。
云气湿香埃,门蹊印碧苔。
金奎今日赐,翠辇昔时来。
禅定琴台废,诗寒石刻嵬。
万斯年胜地,不敢肆徘徊。