赤日厚地裂,百草殆立枯。朝雨应所至,虽微念胜无。
力难兴禾黍,可以成嘉蔬。岁暮有此望,带经且亲锄。
今兹五月交,盛阳消已徂。汲汲愧老圃,仲尼云不如。
养生寄空瓢,虽乏未可虚。正以营一饮,形骸如此劬。
卜隐谢林薮,考槃寄闾里。嘉树为我徒,清风濯尘耳。
手披漆园书,身拟长梧子。穷秋忽感悲,埽榻且欢喜。
江上归来即定巢,墙阴野竹破新梢。
有人问字时相过,无事观书手自抄。
世熊十年多客梦,月明千里少朋交。
茅斋亦有秋崖藁,留与青山作解嘲。
小谢曾临郡,山应自识诗。
空余春草梦,无复敬亭碑。
暝色如相觅,秋云不受吹。
买鱼寻宿处,烟水有茅茨。
过江诸老尽风流,煞有佳娱竟未酬。杯滑酿成千古恨,角寒吹老一城秋。
蟹初上簖诗仍隽,燕已还家客自愁。渔父不知兴废事,月明多在荻花洲。
曹公奸黠世无双,玄德雄才肯见容。谁把荆州资霸业,一朝云雨起蛟龙。
白眼看隆准,悠然见屈伸。奇功巍弗处,峻节退无邻。
用则王非伯,潜嗟汉不纯。虽亡秦日月,犹是避秦人。
桃叶萧疏柳叶黄,清寒应怯夜来霜。
芙蓉雅与秋相好,独对层台试晓妆。
诳人吐尽胸中墨,不料反为人所得。
祸变之来非所虑,仅与诗人供一筹。
韩非竟以说难死,杨恽诗成汙刀机。
子云嗜学甘寂寞,晚年奇字终投阁。
撑肠文字五千卷,不救颜回忍饥面。
三年博士冗不治,半生铅椠宁非痴。
老兵两眼不识书,饱食高眠我不如。
邀出苧罗山,送上姑苏台。果迷吴主意,都忘越兵来。