清风来无边,明月翳复吐。
松声满虚空,竹影侵半户。
暗枝有惊鹊,坏壁鸣饥鼠。
露叶耿高梧,风萤落空庑。
微凉感团扇,古意歌白紵。
乐哉今夕游,获此陪杖屦。
传家诗律细,已自过宗武。
短诗膝上成,聊以感怀祖。
仙源尝误到,羁思正萧然。秋静夜方静,月圆人更圆。
清尊歌越调,仙棹泛晴川。幽意知多少,重重类楚绵。
中秋皓月,隔霄光倍照尘寰。九龙喷香水,胜沈檀。白象珠明协瑞、尊者诞人间。世称生佛子、派接清原。
草庐卜筑小如巢,翠竹离离槛外交。
邻米乞来分鹤饱,医书编就借僧钞。
经年闭户穷幽讨,晴日携筇出近郊。
为问练湖高隐地,可容杯水泛堂坳。
秋宵倦起,起来风露湿人衣。休休未是早行时。旋摘青蔬炊饭,暖酒就炉转。值青山有意,且把诗题。兴阑便归。忽邂逅、故人期。道是游山正叔,消息曾知。茶烟午灶,听击棹、歌声笑语迟。云霭散、皓月呈辉。
十二度圆皆好看,就中圆极在中秋。
前峰独上还吟玩,高兴多于庾亮楼。
古寺深山里,高亭万木丛。
归云度疏牖,绣岭倚晴空。
涧草连阶绿,岩花照槛红。
纵非尘世外,无异画图中。
逃名以酒转名高,醉里张髯骂二豪。日月已为吾户牖,何妨东海作醇醪。
宸游不为菊丛生,观宴元因谷顺成。阁御芙蓉称曼寿,殿开选德奏和声。
玉觞未饮心先醉,宝墨遥瞻眼倍明。身在金坡空感遇,论思深愧策平平。
素秋向晚,岁华分付木芙蓉。萧萧红蓼西风。记得当时撷翠,拥手绕芳丛。念吹箫人去,明月楼空。
遥山万重。望寸碧、想眉峰。翠钿琼珰谩好,谁适为容。凄凉怀抱,算此际、唯我与君同。凝泪际、目送征鸿。