老桐初无异,憔悴辈散木。
良材固自信,终岁委空谷。
孤根听霜霰,厥命寄樵牧。
虽云具宫徵,谁意望琴筑。
天公怜冤愤,霹雳驱怪伏。
蛟龙出苍干,电火燃裂腹。
造物一愍吊,为惠在反覆。
神驰变废物,瞻赏改旧目。
裂为君子琴,日奏太古曲。
因知物兴废,尚尔转祸福。
志士抱孤操,来者怳未卜。
壮年昧筹算,奚用定荣辱。
岁月匆匆催白发,风尘漠漠敝青衫。
早晚扁舟逐孤雁,一江秋色挂吴帆。
秀香家住桃花径。算神仙、才堪并。层波细翦明眸,腻玉圆搓素颈。爱把歌喉当筵逞。遏天边,乱云愁凝。言语似娇莺,一声声堪听。洞房饮散帘帏静。拥香衾、欢心称。金炉麝袅青烟,凤帐烛摇红影。无限狂心乘酒兴。这欢娱、渐入嘉景。犹自怨邻鸡,道秋宵不永。
岩下虚通上入云,众山围绕一山尊。德云只在此峰顶,童子何妨问法门。
已种稚松三百本,待移苍竹一千根。不须更学药山老,月下啸声惊远村。
谁念三闾久陆沉,饱霜犹自傲秋深。年年吞吐说不得,一见黄花一苦心。
一身英气射光芒,北定中原事转长。落得两篇出师表,至今只是汉文章。
逍遥卧山馆,久已谢劳生。春和不与较,安得驻君行。
昔会殊可乐,今归岂忘情。所乐去如扫,有情纷若萦。
引领望河桥,双舟鲜且轻。扬州看红药,雎边弄朱樱。
频羡君此游,梦寐过吴城。谁知一感别,聊复乱吾清。
往分莲社供,归向草庐眠。
山寨差更鼓,春江走战船。
风光随处别,鬓影倩谁怜。
花柳西湖曲,招邀忆去年。
卷絮风头寒欲尽,
坠粉飘红,日日成香阵。
新酒又添残酒困,
今春不减前春恨。
蝶去莺飞无处问,
隔水高楼,望断双鱼信。
恼乱层波横—寸,
斜阳只与黄昏近。
烟轻雨小,
紫陌香尘少。
谢客池塘生绿草,
一夜红梅先老。
旋题罗带新诗,
重寻杨柳佳期。
强半春寒去后,
几番花信来时。