尚记维川死,今年又哭公。
琴声辞夜月,书叶卧春风。
儿女数行泪,亲朋十九空。
我翁方念母,忍泪课儿冲。
黄金蔌蔌满垂杨,尚有春寒到画堂。
酒力渐销歌扇怯,入帘飞雪带梅香。
岚薰瘴染却敷腴,笑饮贪泉独继吴。
未欲连车收薏苡,肯教沉网取珊瑚。
不知庾岭三年别,收得曹溪一滴无。
但指庭前双柏石,要予临老识方壶。
年年玉镜台,梅蕊(ruǐ)宫妆困。今岁未还家,怕见江南信。
酒从别后疏(shū),泪向愁中尽。遥想楚云深,人远天涯近。
长年累月对着玉境妆台,都是把自己打扮成时髦的梅花宫妆,已经厌倦得毫无兴趣了。至今还不见心上人回来,极想收到他的书信,又怕那信里报告他在外遇到不测的消息。
自从和他分别以后,我酒也少喝了,而在秋思中流尽了眼泪。我朝朝暮暮都挂念着羁旅在江南的心上人,他去的地方可比“天涯”还要遥啊!
镜台:上面装着镜子的梳妆台。梅蕊宫妆:喻女子华美妆饰,或喻梅花。江南信:咏对朋友的思念之情。
楚云:比喻女子秀美的发髻。
风雨逍遥地,衙排印簏新。
钿车分路阔,宝瑟听歌频。
灯市晓侵月,花田晚占春。
却过张翰宅,方信有闲人。
答答驱禽欲晓天,筠笼轻摘荐芳筵。檀唇深注胭脂紫,琪树匀排火齐圆。
醇蜜冷和甘益重,小梅青近色增鲜。花时南国豪华甚,得尔杯盘更可怜。
四海田庐自有馀,置锥无地欲尤谁。鹪鹩莫厌一枝少,更有寄巢无一枝。
末俗颓风正可悲,当时强项是男儿。君王不似南阳日,此事宁教女子知。
年年人月喜团圆,好在诗边又酒边。莫道玄风只渔钓,也随世俗夜无眠。