狂飚揽惊尘,□□□□□。
支生强我游,华构忽在暇。
入门已□□,□□□且况。
主人道门老,兴趣久已炎。
□□□□□,□□有清泛。
冲融一境寂,□□□□□。
□□□□□,竹日光艳艳。
杨群好古天下无,自信独与常人殊。
勤身所营世或弃,反眼不顾我以趋。
彼其察物类有道,能取精妙遗其粗。
官卑俸薄不自给,买童教乐收图书。
客来呼童理弦索,满面狼籍施铅朱。
樽前一听啄木奏,能使四坐改观为娱。
有时陈书出众画,罗列卷轴长短俱。
破缣坏纸抹漆黑,笔墨仅辨丝毫余。
补装断绽搜尺寸,分别品目穷锱铢。
以兹为玩不知老,自适其适诚吾徒。
岂无高门华屋贮妖丽,中挂瑶圃昆仑图。
青红采错乱人目,珠玉磊落荧其躯。
苟非绝艺与奇迹,杨君视之皆蔑如,
杨君如古天下无。
参差天仗拂云台,雉尾分行剑佩来。
万寿称觞臣节罄,九韶张乐帝颜开。
班趋玉佩花相斗,舞入文茵雪屡回。
疏贱恭承湛露赐,惭无辞藻咏康哉。
故里亲交半柏城,坐中牢落似明星。
雨多秋草荒三迳,零重寒花坼万铃。
闲后并和诗笔废,兴来未放酒杯停。
樽前一曲西江月,犹识当年旧典刑。
平居厌城郭,具舟泛清汝。
蓝光一水远,铁色两崖古。
日华动中流,沙纹乱前渚。
湍鸣达公桥,草绿襄王墓。
园英拥流沫,风叶堕残雨。
停桡弄山泉,扶杖过花坞。
澄潭数乱石,断石横颠树。
泳波鱼鬣舒,闯穴蛙首怒。
冲云一雁远,唼荇群鸥聚。
村间桑枯春,川阔牛羊暮。
回头绿树失,卷幔青峰露。
寻幽恣盘桓,泊浅屡回互。
灵草不知名,珍禽啼在处。
夕阳散鸣鸠,荒阡拱游兔。
挽缆谣歌童,簪花立田妇。
高歌客自如,归涉人相负。
青蒲戢戢生,紫燕翩翩度。
云烟波底明,井邑林外睹。
欣逢闾里旧,愧乏鸡黍具。
揣水荐泛鳞,掘石羞山茹。
绕塘梅实绿,冒桂禽壳素。
我巾聊一颓,石榼烦屡注。
朱樱出芳林,紫笋侑雕俎。
高篇烂珠璧,至乐谢钟鼓。
嗟予性本隘,于世事皆鲁。
便欲弃簪裳,归去事田圃。
肆意山水乐,脱身尘埃苦。
此适诚足尚,斯言未宜遽。
圣神拱岩庙,贤俊毕珪组。
如君之所怀,于时当有补。
高文赞皇猷,大论宁国步。
无为五斗卑,遂屈万里举。
明心在知己,汗颜愧虚誉。
时方索大鼎,胡为炫康瓠。
富贵固众欲,非望久自阻。
圣贤有遗方,戮力期共赴。
尝闻曰中庸,曾不滞出处。
进当泽生民,退则守环堵。
所求义与此,要在身不污。
愿无废吾言,于道其可庶。
祗道青云定有期,忽闻长逝使人悲。尊前握手难重会,客里论心更与谁。
月隐屋梁愁独夜,魂飞淮海梦归时。青山何处荒坟树,未絓吴钩泪已垂。
持节西来过武功,扶桑日日晓光红。渭河水远波声小,太白山高树影重。
遗址已无慈德寺,居人犹说有邰封。东行无限前朝事,尽在红尘绿野中。
华人无贵贱,诪张喜为幻。此技欲何施,反遭彼族嫚。
吾友虽多贤,刚者亦罕见。南萨与北郭,二子我所惮。
秋屏实劲特,骨立肤不曼。浊河方滔天,伏济清自贯。
骄胡不敢轻,安用赖舌战。大官习兰阇,谄敌必笑面。
此谄彼亦骄,吁嗟谁好汉!
荣县赵御史,告哀丧其兄。弟兄过七十,相爱犹孩婴。
此世真恶世,此事嗟谁能?忆昔光绪中,天地多青蝇。
御史立朝端,轰轰有直声。文字绝雄丽,才华极飞腾。
公卿徒侧目,亲贵谁敢撄?府君方力农,所居近县城。
安知御史贵,惟念手足情。食贫久习苦,五十衣不缯。
亡何世翻覆,山河随倾崩。御史能自归,殊非衣锦荣。
解衣衣吾弟,推食食同生。吾弟乃贵人,岂逐恶子行。
吾弟乃贤人,岂避群盗憎。世途从万变,元气留家庭。
御史怀才雄,无用久见轻。一读告哀辞,使我涕泗零。
丧耻而趋时,知免赖神明。守死幸自信,白日非幽冥。
一生走仁义,自谓性所有。未甘师古人,况逐筲与斗。
戊庚逮今兹,躁进互击掊。谬兴种族论,国事迫解纽。
惟予倡群学,荡荡辟天牖。滔天几漂山,终欲关其口。
彼曹身倏灭,污我冀不朽。甚黠亦可怜,笑骂颜孔厚。
诸公工罔上,抚中果安否?名德既不昌,颜回岂为寿!