修林策短筇,路入烟霞去。群峰喜逢迎,向人如妩媚。
攀条览芙蓉,临流采荪蕊。幽花不知名,馨香杂芳树。
天风吹敝袍,晓露沾行履。更无尘染衣,常有云生袂。
山禽忽飞来,啼破幽绝处。
丽圃横长笛,秋风感慨声。一吹山石裂,三弄波涛萦。
江空翠蛟泣,夜静苍龙鸣。鹤怨云巢冷,猿啼月岭明。
嫠妇悲秋泪,孤臣去国情。遗音尤激烈,高调转凄清。
曲终情未尽,目送数峰青。
烟岫夕阳钟,清声满寰宇。直催海月上,山云亦飞举。
老僧定里回,英雄梦中起。扫空声利情,洗净尘垢耳。
平生刚毅肠,闻之屡惊喜。疏狂发长啸,起舞不得已。
遗音尚悠然,迥入霄汉里。
秋江明月艇,月皎光婵娟。老我坐其中,苍颜发皤然。
半醉弄明月,赤脚扣两舷。秋风百尺丝,独钓千丈渊。
不系吞舟鱼,宁掣横海鳣。钓断人间心,不为世网牵。
鼓棹笑归去,月落江底悬。
长啸白云峰,声清方夜永。海月忽飞来,光照千岩静。
松林奏瑶琴,山泉漱金井。下与人世违,上接星辰近。
凉露洗心源,天风吹鬓影。使我凡陋躯,泠然发深省。
愿言生羽翰,直上青云顶。
初服栖穷巷,重阳忆旧游。门闲谢病日,心醉授衣秋。
酒尽寒花笑,庭空暝雀愁。今朝落帽客,几处管弦留。
展开阅读全文
葵足祇自卫,焉能拟乔松。畏途更百险,栖迷竟何功。
盛际图报艰,縻禄叨釜钟。徘徊掖垣曙,期吐尺寸胸。
终惭宝燕石,高飞谢群雄。顾兹黑子地,渺渺南溟中。
阃制籍良翰,灵威撼龙宫。夷丑顿屏息,勋名日跻崇。
我归复奚虞,于耜惟明农。西山倚翠壁,鼓缶酬徒庸。
精粗本同贯,治圃如治邦。雨晹卜丰歉,畎亩随南东。
岂曰计口腹,伐檀企遐踪。多君吉甫诵,穆如惠清风。