假山砌叠真相似,双竹浇培画不如。
万屋尘嚣无间断,一轩气象自清虚。
持齐欲趁龙华会,升座能繙贝叶书。
官罢亦将辞北阙,携筇先访故人居。
细雨濛濛似玉京,仙人咳唾接孤清。云浮车盖檐边色,浪鼓楼船槛底声。
自倚烟霄飞酒盏,欲回江海入帘旌。朱弦何处成连抚,五老苍茫喻此情。
閒来倚棹吕蒙城,几度从君听鹤鸣。岁俭自饶千树橘,气豪宁食五侯羹。
酒人直许中贤圣,农话惟应较雨晴。史笔倘修高士传,蒋家今古两元卿。
南山鳖鼻虽无毒,触著依前解丧身。
不信当头揩痒看,浑钢底也没全人。
华胄兮天随故家,清名兮应庵再来。
穷教兮佛陇精华,逃禅兮苏州思獃。
爱梅兮冰雪襟怀,结茅兮泉石亭台。
搜吟兮西湖巧裁,好客兮东合大开。
乐归隐兮百鸟衔花,尸净土兮九莲夺胎。
瞻遗像兮瑶林琼树之葩,挺孙枝兮雕梁画栋之材。
落叶萧条万井秋,碧云天外水东流。苍烟古木寒鸦乱,野径残阳旅客愁。
千里音书悲雁断,十年踪迹感萍浮。擎杯欲醉何曾醉,惆怅西风独倚楼。
四年笔砚共相依,几向丹铅覈是非。尘榻无人联夜雨,沂风独自咏春衣。
心怜药饵愁多病,目断云山锁落晖。闻道蒲觞新有约,为藏佳酿待君归。
吟望东瀛璧月圆,诗成附鹤寄诸仙。开函应是才三月,忆别何期竟五年。
会有干旄联旧雨,宁无翰墨续前缘。尺书不尽相思意,珍重封题独惘然。
稍喜川原豁,遥看草树明。
恶滩犹梦怖,平地始身轻。
场圃收遗秉,沟塍劝早耕。
得归万事好,漂泊岂人情。
为别岁云莫,相见良未繇。闻君抱新恙,使我增离忧。
悲风鸣四野,雨雪正飕飗。如何山阴道,亦有访戴舟。
闲居讶空谷,寂寞谁与投。卧听云中鹤,禽鸟有匹俦。
知音古昔少,伥焉何所求。思君不能寐,起坐弹吴钩。
安得往从之,握手欢相酬。泠然挹清论,庶几无悔尤。