春风动百草,林卉各芳妍。秋霜入原野,零落难久鲜。
人生百年内,倏若东逝川。红颜等朝露,旦夕成弃捐。
少壮不相待,老大空自怜。先民有遗叹,竹帛无所宣。
烱戒事明淑,惜阴慕古贤。
万国趋王会,山中自一家。庭馀经岁草,林起隔年花。
入户风初暖,开帘日始华。流年增感慨,飞思绕天涯。
上客非高馆,何缘见爱才。南州逢榻下,北海仗樽开。
翰墨论心富,莺花逐赏来。主人方梦鸟,堪杂夜明苔。
日月其逝,岁不我留。有酒盈觞,难以解忧。
忧心如焚,迭用悲惧。春花既陨,夏叶空存。
秋飙入林,木叶萧森。寒蝉鸣树,感物悲深。
容华易衰,盛时难再。今我不乐,忽焉改岁。
为乐如何,有酒当歌。人之云远,别日苦多。
展开阅读全文
白马铁连钱,长安侠少年。仗剑去乡邑,结客多才贤。
名家推六郡,勇略冠三边。从军出陇右,应募赴河源。
长驱时自负,直捣每争先。胜算孙吴后,英声卫霍前。
横行绝沙漠,飞渡过祁连。旌旗摇汉月,笳鼓彻胡天。
久期清瀚海,时欲勒燕然。旋师歌入塞,奏捷颂甘泉。
岂慕山河赏,惟思竹帛传。国恩诚欲报,出门谢所牵。
丈夫志四海,岂私儿女怜。
病鹘孤飞俗眼丑,每夜江边宿衰柳。清秋落日已侧身,
过雁归鸦错回首。紧脑雄姿迷所向,疏翮稀毛不可状。
强神迷复皂雕前,俊才早在苍鹰上。风涛飒飒寒山阴,
熊罴欲蛰龙蛇深。念尔此时有一掷,失声溅血非其心。
西南万壑注,勍敌两崖开。地与山根裂,江从月窟来。
削成当白帝,空曲隐阳台。疏凿功虽美,陶钧力大哉。
展开阅读全文
悲台萧飒石巃嵸,哀壑杈桠浩呼汹。中有万里之长江,
回风滔日孤光动。角鹰翻倒壮士臂,将军玉帐轩翠气。
二鹰猛脑徐侯穟,目如愁胡视天地。杉鸡竹兔不自惜,
溪虎野羊俱辟易。鞲上锋棱十二翮,将军勇锐与之敌。
将军树勋起安西,昆仑虞泉入马蹄。白羽曾肉三狻猊,
敢决岂不与之齐。荆南芮公得将军,亦如角鹰下翔云。
恶鸟飞飞啄金屋,安得尔辈开其群,驱出六合枭鸾分。
展开阅读全文
姜侯设脍当严冬,昨日今日皆天风。河冻未渔不易得,
凿冰恐侵河伯宫。饔人受鱼鲛人手,洗鱼磨刀鱼眼红。
无声细下飞碎雪,有骨已剁觜春葱。偏劝腹腴愧年少,
软炊香饭缘老翁。落砧何曾白纸湿,放箸未觉金盘空。
新欢便饱姜侯德,清觞异味情屡极。东归贪路自觉难,
欲别上马身无力。可怜为人好心事,于我见子真颜色。
不恨我衰子贵时,怅望且为今相忆。
前者途中一相见,人事经年记君面。后生相动何寂寥,
君有长才不贫贱。君今起柁春江流,余亦沙边具小舟。
幸为达书贤府主,江花未尽会江楼。