湘水春浮岸,淮灯夜满桥。六年悲梗断,两地各萍漂。
刀笔依三事,篇章奏珥貂。迹卑甘汩没,名散称逍遥。
好寺松为径,空江桂作桡。野香花伴落,缸暖酒和烧。
晋沼寻游凤,秦冠竟叹鸮.骨凡鸡犬薄,魂断蕙兰招。
怅望添燕琯,蹉跎厌鲁瓢。败桐方委爨,冤匣正冲霄。
战代安釐国,封崇孝景朝。千年非有限,一醉解无聊。
漏永灯花暗,炉红雪片销。久游家共远,相对鬓俱凋。
运命从难合,光阴奈不饶。到头蓑笠契,两信钓鱼潮。
枥上病骢蹄褭褭,江边废宅路迢迢。自经梅雨长垂耳,
乍食菰浆欲折腰。金络衔头光未灭,玉花毛色瘦来焦。
曾听禁漏惊街鼓,惯踏康庄怕小桥。夜半雄声心尚壮,
日中高卧尾还摇。龙媒落地天池远,何事牵牛在碧霄?
蛮笺象管夜深时,曾赋陈宫第一诗。宴罢风流人不见,
废来踪迹草应知。莺怜胜事啼空巷,蝶恋馀香舞好枝。
还有往年金甃井,牧童樵叟等闲窥。
男儿未必尽英雄,但到时来即命通。
若使吴都犹王气,将军何处立殊功。
浮世岂忘我,衰颓无片能。绝交惟独往,问字几人曾。
门径长青草,轩窗挂紫藤。莫言少客访,见有五台僧。
楼压秋城半入云,凭高四望楚天分。尊前木送千山色,槛外鸿飞大泽群。
事去霸图俱落莫,怪来仙气尚氤氲。最怜西北长安远,白首回时忆圣君。
草色潇然遍野城,高秋登眺雍门情。丘墟那复论前代,变幻真堪笑此生。
魏豹坟边四履尽,淮阴垒外九河平。古今俯仰元超忽,底事犹耽世上名。
野寺寻芳日已斜,春风无力挽飞花。不知开落谁为主,欲向山僧问法华。
淮山万点雨晴初,日日寒帷望太虚。
野阔天低今可压,闭帘无事只看书。
空堂深深闪灯烛,群奴鼾眠声动屋。
豆肥草软马亦便,嚼美只如蚕上簇。
天事由来不可量,初更月出星煌煌。
须臾变作霏霏雨,客枕不眠知夜长。