西江共校荐贤书,回首风尘廿载馀。顾我文章非晦父,知君礼乐自横渠。
洞前鸣鹿苹还茁,柱底降蛟窟已墟。病客江南时感旧,三门寥落绝双鱼。
我得甥孙发始裁,君山方竹忽南来。清奇本应超凡相,敬义真含作圣胎。
弥月未名如有待,两枝随柬便须开。也知此物能扶老,不为虚声重楚材。
天风满榻坐参禅,上有松声下有泉。高阁我来三纪外,老僧谁起百年前。
茶垆夜湿昙花雨,画壁春销劫火烟。最是泷冈犹未表,北山回首思悠然。
十载胸藏万古珍,挥毫应待殿前春。群龙变化知非幻,二鸟遭逢恐未真。
独夜坐醒云鹤梦,长风歌动石鲸鳞。古人青眼如犹在,肥马宁教笑士贫。
驱马出国门,风动晨光绚。我怀方南驰,北望逾眷恋。
之子何所来,昨别今再面。嘱予彊加餐,执手当觞饯。
驾言询江东,畴应谢公选。微词不自竟,舆诵若为献。
离筵纷陆离,宾客催入燕。举首复叮咛,上马君乃先。
君言良过哉,相思泪如线。经纶予何知,浮云未成变。
楠瘿作尊容斗许,拥肿轮囷元媚妩;肯从放翁来住山,谁云置身不得所?山房寂寞久不饮,作意欲就梅花语。
我病鲜欢花更甚,日暮凄凉泣残雨。
人生万事云茫茫,一醉常恐俗物妨,正须仙人冰雪肤,来伴老子铁石肠。
花前起舞花底卧,花影渐东山月堕。
瘿尊未竭狂未休,笑起题诗识吾过。