少侍武皇亲幸时,天闲赤骠寻常骑。当围一箭落双隼,万口啧啧称男儿。
天山夜捣单于垒,茐岭朝倾颉利师。琵琶帐底金凿落,刁斗营前铁蒺藜。
穰苴岂解知合变,孙武何曾识偶奇。当时只拟名不朽,誓向藁街悬贼首。
相如白璧还奉君,晋鄙兵符夺悬肘。谩说三徵出草莱,谁誇百步穿杨柳。
运筹不数张文成,决计浪传陈户牖。长笑廉颇惟善饭,也知樊哙徒誇酒。
蹉跎世事若浮云,阃外传喧寂不闻。帐下争趋新号令,道傍谁识旧将军。
对客龙钟羞讲武,逢人磬折学谈文。壁上蟏蛸翳双剑,门前鸟雀散三军。
愿得子方怜老马,还同魏尚叙前勋。
一雁不渡海,衔芦列青天。孤疏怯走壑,远赴百道泉。
结交贵日广,不广空壮年。抟沙固易散,投漆固易坚。
所以日共饮,山花列秋筵。道士黄石孙,亦解供酒钱。
初游濮阳家,再醉康乐前。却看仙人棋,危石如平田。
山风子声寂,洞日瓢影悬。归来忽自笑,我岂非谪仙。
更唤酒杯入,健倒东篱边。摸索溪石白,莫嗔我欲眠。
烽烟犹未尽,年鬓暗相催。轻敌心空在,弯弓手不开。
马依秋草病,柳傍故营摧。唯有酬恩客,时听说剑来。
老吾元住雪边崖,万事无堪两鬓华。
顷岁西河方借宅,今年东野又般家。
巷深政恐难邀客,地空何妨学种花。
多谢所亲相暖热,新生涯即旧生涯。
百花发时我不发,我若发时都吓杀。
要与西风战一场,遍身穿就黄金甲。
击筑复击筑,欲歌双泪横。
宝刀重如命,命如鸿毛轻。
紫漠吹落青芙蓉,随风飘堕江之东。瓣开四面花玲珑,化作碧玉千百峰。
倒影翻湖黛色浓,突兀万丈绚青红。曾峦重阜架为宫,五老拄杖碧云中。
子孙诸峰咸待从。尔来一万四千岁,白头昂首啸鸿蒙。
我来经丧乱,九十九寺皆在焚劫中。瀑泉又已枯,秀色灭昌丰。
惟有重崖与叠嶂,苍翠合匝转无穷。陶谢妙述作,幽人不可逢。
长卧龙潭石,醉欲骑苍龙。青鸾未能驭,白鹿已无纵。
夜投东林访远公,殿宇陊剥瓦砾封。诚悬北海残碑在,古佛露坐似惭居尊无寸功。
长萝盖山林蒙茸,天黑虎啸荡惊风。万籁笙竽泻青松,塔铃夜语不闻钟。
宵深月出山径白,虎溪之水鸣潺淙,似闻山鬼说法谈空空。
无聊断梗拨寒灰,门掩霜风客自推。
急下火垆叉手接,便将布袋解头开。
拂床展卷呈诗稿,炙盏分茶当酒杯。
别后逢人须问讯,楞伽曾倩寄书来。
溪风淅淅柳丝柔,柳下蛮童钓晚洲。老牯安行无寸草,游鯈饱食弄沈钩。
连羁治马真成虐,挟策寻羊未足优。何似人牛俱不见,短蓑高挂树枝头。
生小事边州,罢归头尽白。玉门逻逤别来深,云鸟鱼丽旧曾历。
三尺吴钩两斛弓,絓在閒门高阁中。羽林一二少年辈,昨日封侯欺老翁。
翻思战场里,秋霜断人骨。髑髅夜夜声满天,尽是长平旧降卒。