方城仙令日为群,各把铜章百里分。江汉至今称楚望,风流何必减诸君。
东临黄鹤飞双舄,西接兰台见五云。早晚主恩誇羽猎,满朝谁不荐雄文。
行摇云髻花钿节,应似霓裳趁管弦。艳动舞裙浑是火,
愁凝歌黛欲生烟。有风纵道能回雪,无水何由忽吐莲。
疑是两般心未决,雨中神女月中仙。
蜀剂十杯扶胃气,南烹一筯忍馋涎。
病梨虽以樵贺废,寿栎翻因拥肿全。
已脱坡翁赤猴月,并逃谢傅白鸡年。
新凉尚起亲灯兴,谁道过时已悍坚。
玉带朱衣鹤发明,夕阳林下寄长生。
秋凉春暖筋骸健,雨后晨初意思清。
荫树一编依卧鹿,傍花三酌趁啼莺。
功名成遂真豪杰,更自逍遥享太平。
扬州阁部死乏嗣,中权都督绍绝祀。苍颜黄发太夫人,秣陵侨寓邀廪赐。
桓桓更有瞿将军,魁岸曾蒙特达恩。弯弓未殉沙埸血,倚剑时伤国士魂。
梅花岭下故人散,寒食年年浇麦饭。鹪鹩耻向别枝栖,依旧长刀守旧闻。
吁嗟乎庙社重门主管谁,蒿莱狐兔纷可悲。畴昔边关一老罴,今抛锁钥竟如遗。
天为孤忠留户牖,幕府残年卫大母。虎头猿臂故依然,精卫心期终不负。
中权都督亦萧寥,相与击竹歌楚骚。孝陵松柏森森动,时有朱鸟门前巢。
当年上将推刘乙,骈首不辞肝脑裂。死生异迹宁异心,谁采旧闻禆史阙。
黯澹江村春日斜,汀洲芳草野田花。
孤舟横笛向何处,竹外炊烟一两家。
定难在明略,何曾劳战争。飞书谕强寇,计日下重城。
深雪移军夜,寒笳出塞情。苦心殊易老,新发早年生。
误著儒冠不更论,白头且喜卧江村。
林深栖鸟逐更噪,埭近过舟终夜喧。
病起日惟翻断简,愁来时亦倒清尊。
自嫌未绝知闻处,尚有僧敲月下门。
草舍蔬畦绕,柴门竹迳通。
断云遮落日。细雨湿斜风。
野艾抽花碧,山茄带叶红。
烟深南浦远,难认楚江枫。
座客香貂满,宫娃绮幔张。涧花轻粉色,山月少灯光。
积翠纱窗暗,飞泉绣户凉。还将歌舞出,归路莫愁长。