我昔滥竽两浙宪,君在秋曹曾识面。西江右辖曾几时,君来幕下相追随。
星霜倏忽五六载,君已乔擢南安推。南安雄据梅关路,广南视之若门户。
昔贤司理著高名,台存风月人争慕。桁杨卧庭嚣讼稀,诗书万户临清溪。
丈夫志趣会有定,举头肯负苍天知。
浊醪有佳趣,不结醒者欢。素琴有奇指,不为俗耳弹。
真乐存妙理,流水环高山。知味谅不多,知音良独难。
太华峰头玉井莲,开花十丈藕如船。冷比雪霜甘比蜜,
一片入口沈痾痊。我欲求之不惮远,青壁无路难夤缘。
安得长梯上摘实,下种七泽根株连。
青青水中蒲(pú),叶短不出水。
妇人不下堂,行子在万里。
水中生长着青青的菖蒲,叶子很短小不得伸出水。
妇人常年难走出堂屋外,远行的人离我有千万里。
行子:出行的人。
杨生短发学文章,两目炯炯双鬓苍。狂来饮酒尽一石,放歌袒裼万人场。
纵横铁画一时落,白日为走青天黄。上林羽猎不足数,建安大历失光铓。
与我结交未半载,吐词往往凌金商。我言此道久落寞,北地芟除功不薄。
济南诸子亦一时,今之作者体格弱。深山大泽长龙蛇,绝壁峥嵘过孤鹤。
玄冬十月风霜来,百水倒流千石涸。丈夫意气任驱驰,片语岂肯忘前诺。
弯弓直挂扶桑枝,图形拟上麒麟阁。骅骝一日纵长途,观者纷纷咸错愕。
迄今天子揽英豪,子当为鹏我为鹗。
戚戚彼何人,明眸利于月。啼妆晓不干,素面凝香雪。
良人去淄右,镜破金簪折。空藏兰蕙心,不忍琴中说。
明月流清汉,娟娟照洞房。微风吹败叶,飒飒下银床。
尘晦流黄素,炉销壁恶香。年年机杼妾,独怨夜何长。
夫不归来误妾身,望夫心未化为尘。归来不见生前面,空向山头哭石人。
夫君千里妾重闱,哭尽秋天无雁飞。夫不归来身化石,朝朝风雨望夫归。
虎头自食肉,何在识一丁。
五言织巧诗,便叹当长城。
读书发早白,不读鬓晚青。
穷边物萧条,鸟雀下空庭。
虽亡好事者,勿废草玄经。