高住最高处,千家恒眼前。题诗饮酒后,只对诸峰眠。
燉煌太守才且贤,郡中无事高枕眠。太守到来山出泉,黄砂碛里人种田。
燉煌耆旧鬓皓然,愿留太守更五年。城头月出星满天,曲房置酒张锦筵。
美人红妆色正鲜,侧垂高髻插金钿。醉坐藏钩红烛前,不知钩在若个边。
为君手把珊瑚鞭,射得半段黄金钱,此中乐事亦已偏。
胜迹不在远,爱君池馆幽。素怀岩中诺,宛得尘外游。
何必到清谿,忽来见沧洲。潜移岷山石,暗引巴江流。
树密昼先夜,竹深夏已秋。沙鸟上笔床,谿花彗帘钩。
夫子贱簪冕,注心向林丘。落日出公堂,垂纶乘钓舟。
赋诗忆楚老,载酒随江鸥。翛然一傲吏,独在西津头。
王尊仍出守,跃马上金台。共说股肱郡,须凭锁钥才。
雄兵六蕃拥,天险一关开。不为长城寄,谁令高盖来。
久撤皋比绝来往,褚生时复疑柴门。文有波澜堪得髓,座无笙管只清言。
客心落叶秋江绕,别思平芜夕鸟翻。此去期君战胜后,归来正对菊花尊。
饮马长城窟,马渴饮不巳。马饮良易足,我怀当何止。
畴昔离故乡,淹淫几万里。明月缺复圆,边声日充耳。
精魂绕天涯,日夜邈伊迩。仰天不可呼,归鸿背我起。
燕然勒几时,大刀难自揆。一身寄他人,未保生与死。
横颐断肠泪,堕落长城水。长城水不竭,离情不终歇。
日昃石门里,松声山寺寒。香云空静影,定水无惊湍。
洗足解尘缨,忽觉天形宽。清钟扬虚谷,微月深重峦。
噫我朝露世,翻浮与波澜。行运遘忧患,何缘亲盘桓。
庶将镜中象,尽作无生观。
梅雨酿新晴,荷钱铸娇绿。故人告我归,相送江之曲。
江头水暖波粼粼,荇丝柳带牵离情。离情缱绻对樽酒,酒残怕听阳关声。
阳关怕听意何如,与君一别三年馀。鱼沉雁杳绝音问,风窗月槛徒嗟吁。
金台此日偶相逢,相逢天笑生春容。连床夜话情不巳,禁怀磊落如昔同。
那堪相逢即相别,令我客怀增惨切。交游萍水尽他乡,心事凄凉向谁说。
相思后夜隔天涯,千里关山共明月。
鱼钥千门启,鸡人唱晓传。冕旒临玉殿,丞相入炉烟。
列位同居左,分行忝在前。仰闻天语近,俯拜珮声连。
彩仗祥光动,彤庭霁色鲜。威仪谁可纪,柱史有新篇。
青青水中蒲,织作团团扇。
不肯赠傍人,自掩春风面。