路寻樵径蹑槎枒,山色苍深夕照斜。一树红枫全是叶,翻疑无叶满身花。
一枝的的照人寒,绝胜溪桥立马看。
只恐东风解相怨,漏他消息入毫端。
和靖风流百世长,吟魂依旧化幽芳。
已枯半树风烟古,才放一花天地香。
不肯面随春冷暖,只将影共月行藏。
悬知骨法清如计,传得仙人服玉方。
醉笔题诗紫界墙,梅花零落扑衣裳。天香又杂杯中渌,春色还惊鬓上苍。
涉世何妨为白璧,流年未必抵黄粱。一吟起我平生志,今古冥冥出处忘。
嫩红相逐上枝头,多少东风索我酬。春色似人看易老,年华如客去难留。
长因好景翻成恨,只恐香醪压得愁。深放黄金为酒盏,一城飞絮已悠悠。
隔帘粉蝶舞参差,树影低垂绿满池。几阵微风书幌静,北窗高卧落花时。
过了烧灯望燕归,春寒划地勒芳期。
杏花深巷无人卖,细雨空帘尽日垂。
寒梅昨夜花更发,今日因风落二三。莫教倚楼人弄笛,暂留春色驻江南。
夜深梅印横窗月,纸帐魂清艾亦香。
莫谓道人无一事,也随疏影伴寒光。
江北江南春去,园林无数花飞。萋萋芳草满路,何事王孙未归。