雨放凉飙晚复晴,小窗人亦共秋清。月华网在蛛丝上,错认疏帘挂水晶。
雨放凉飚晚复晴,小窗人亦共秋清。
月华纲在蛛丝上,错认疏帘挂水晶。
对秋深,离恨苦,数夜满庭风雨。凝想坐,敛愁眉,孤心似有违。
红窗静,画帘垂(chuí),魂消地角天涯。和泪听,断肠窥(kuī),漏(lòu)移灯暗时。
孤心:负心。
漏:古代计时工具。
闲阶寂寞苔痕透,蓬门虽设常关。吟筇倚听水潺潺。
此身无恙,仍寄五云山。
风情老大今何有,归来白发皆新。幽吟献啸自成春。
了无尤怨,莫道是骚人。
宸游不为菊丛生,观宴元因谷顺成。阁御芙蓉称曼寿,殿开选德奏和声。
玉觞未饮心先醉,宝墨遥瞻眼倍明。身在金坡空感遇,论思深愧策平平。
小驱满砄是尘埃,逢好江山眼为开。
贺老生涯鉴湖曲,希夷别墅白云堆。
欲寻溪叟挐舟去,却被山灵勒驾回。
忆共吟边曾有约,夜深应晤抱琴来。
井梧纷堕砌,寒雁远横空。雨久莓苔紫,霜浓薜荔红。
写就秋词雁景稀,背灯无语独眠迟。
画栏点滴芭蕉雨,一夜将愁向阿谁。
东吴七月暑未艾,川云忽兴天昼晦。
蔽空雨点弩发机,平地成渠屋穿背。
早禾玉粒自天泻,村北村南喧地碓。
大牲如阜酒如江,相唤龙祠作秋赛。
龙尾道边来一望,香炉峰下去无因。青山举眼三千里,
白发平头五十人。自笑形骸纡组绶,将何言语掌丝纶。
君恩壮健犹难报,况被年年老逼身。