偶发陶匏响,皆蒙组绣文。清秋将落帽,子夏正离群。有恨书燕雁,无聊赋郢云。遍看心自醉,不是酒能醺。
行人辈,莫相催,相看日暮何徘徊。登孤舟,望远水,殷勤留语劝求仕。
畴昔主司曾见知,琳琅丛中拔一枝。且得免轮天子课,何能屈腰乡里儿。
长安落桑酒,或可此时望携手。官班服色不相当,拂衣还作捕鱼郎。
芳径层峦百鸟啼,芝廛兰畹自成蹊。仙舟倒影涵鱼藻,画栋销香落燕泥。
淑景晴薰红树暖,蕙风轻汎碧丛低。冈头醉梦俄惊觉,歌吹谁家在竹西。
天恩洽骑十二闲,短策不知行路难。漠漠空川望不尽,电光掣过须臾间。
蹄高高屈污沟出,骏骨隐隐隆于山。窟泉沙草不得足,劳多食薄心知惭。
十年瓮牖间书瑟,展卷见图真太息。女真年少面如盘,华屋平生隔风日。
青骢肉破拥尻脽,黄金校具褒缓拂。三品刍豆空自多,行见火花绕铜历。
自笑疏狂甚,穷通不顾渠。
随缘关意马,乘兴解腰鱼。
世业遗残砚,行资在券书。
十年吴会想,今日并消除。
紫陌游飙驶,红尘大陆驰。氤氲烟共袅,惨澹昼能移。
附岂禆南岳,流将断积澌。画轮喧际失,官柳暗中萎。
缨集清谁濯,帷轻扑自垂。尘挥忆王衍,扇障蚩元规。
莫清贫家甑,从侵酒阁旂。还看五陵侠,不惜绮罗缁。
大雾被野天为遮,海东遏不翔金雅。寒威逼人敛默息,倏忽眼眩生奇花。
是时夹道万冻木,半生半死交杈枒。含灵孕气作怪异,缬如桃李冬扬葩。
苍龙立海负冰雪,天女隳地纷珠珈。黄帝此夜战涿鹿,蚩尤肩髀埋谽谺。
三军凯旋尽解甲,乱挂林木光明霞。千形万态未易究,琮琤忽坠当吾车。
发书占策苦不得,野老能说殊亦佳。或云休徵备饭瓮,梱载千亿收禾麻。
或云此咎达官怕,有鬼欲瞰高明家。从来休咎两难定,况何与此枯树耶。
红垆围坐别妻子,敦㝛起看聊矜夸。虚荣幻象岂久据,午位已正阳轮加。
饥肠得食出戏语,荒店冻壁题欹斜。
存亡三十载,事过悉成空。不惜沾衣泪,并话一宵中。
故人唤我去,久雨值新晴。草暗鼯鼠出,山深鶗鴂鸣。
斋厨半盂粥,草具一杯羹。尚肯频来否,门前春笋生。
自喜闲官不计员,月叨微禄胜归田。药囊往往充诗藁,米券时时当酒钱。
忍病作劳吾不厌,对人无语子差贤。不须更见卢溪老,会得安心即是禅。