秋日来登云水堂,使君开宴兴何长。虞山胜赏在此处,名教清谈有几场?
鼓瑟时时惊鸟下,推扉隐隐见湖光。夜深松竹皆含露,漫举金杯吸晚凉。
古来高僧能不俗,俗人以敬僧为福。近代僧每类俗人,僧俗二般俱碌碌。
是以我惟号半僧,得僧之半亦已足。何期匡南有梦庵,其人非僧更非俗。
示我本言及清言,剖胆见肝空罪福。梦庵境界总全真,向外求真自劳碌。
我亦当年号梦观,与君同梦无僧俗。咄哉匡山古道场,于今何异垄断局。
不有道者梦其间,俗杀木石与麇鹿。我来高卧未同年,梦里名山境既熟。
白云岭表系归情,剩下松间未了局。请君细看老棋盘,胜算全收方是足。
是真是梦尽输筹,惺惺却恃黄粱熟。
玉龙回首碧池前,空谷泠泠启大川。石砌初通蘋藻雪,锦题新挂茑萝烟。
仙源别是通秦岛,古峙何常问汉年。要识山灵有神应,商霖今日传岩篇。
有客湖南去,闻公宪节新。坐沾梅子雨,忆别柳条春。
衡岳瞻朱鸟,湘江咏绿蘋。升车访遗逸,问俗愿清淳。
雾罥觚棱,尘侵团扇,恨满哀弹倦理。控雨笼云,共闲情孤倚。敛娥黛、怕似流莺历历,惹得玉锁琼碎。可惜阑干,但苔花沈穗。算天音、不入人间耳。何人谩、裛损青衫泪。不是旧谱都忘,厌新腔娇脆。多生不得丹青意,重来又、花锁长门闭。到夜永、笙鹤归时,月明天似水。
孤松宛似苍虬伏,岳色参差别馆傍。喜见金汤开汉上,还将畚锸卜滦阳。
群峰北拥王庭远,一水东涵帝泽长。潦倒却忘身似寄,十年相对滞冰霜。
恒山西望隔年馀,何处山椒问起居。一曲紫箫还院落,半庭红叶忆衣襦。
尘缄诗壁萤空度,云满寒塘鹤正癯。莫向藜床谈旧事,秋风秋雨自街衢。
花朵擎来,柳丝飘到,一阵卓金车子。百五韶光,衬卖饧天气。
半山上,多少苍松翠槚,掩映舞裙歌袂。绀岫赪崖,有从风罗绮。
扪颓峦、划损苔成字。忽暗省、三十年前事。几遍侧帽思量,记不全头尾。
怪夭桃、仍旧红如此。刘郎鬓、不禁星星矣。问今夜、细雨棠梨,肯替人愁未。
喜鹊檐楹,流莺庭院,暗湿罗衿玉露。早洗云軿,洒丝丝甜雨。
碧梧外、掩映婺蟾一棱,月姊何曾偷妒。笑看天孙,弄鸳鸯双杼。
倚垂虹、稳试凌波步。好刍尼、忍把佳期误。一霎两点星萍,又金风吹聚。
叹人间、碧海成桑土。偏银汉、万古长如故。剩小花、碧到牵牛,把相思低诉。
泪蜡销更,吟蛩凄夜,解识闻根喧静。月子窥人,觉秋娥妆靓。
渐空外、断续疏砧促,漏声里、短笛哀笳遥应。绕树惊乌,悄归飞不定。
背冰奁、照彻停空镜。天香满、斗尽婵娟影。印证。古怨今愁,苦铢衣清冷。
洞庭暮瑟朱弦迸。湘烟散、宋玉添悲哽。啼梦误、卜了镫花,碧釭摇夕暝。