竹篱寒食节,微雨澹春意。
喧哗少所便,寂寞今有味。
空山花动摇,乱石水经纬。
倚杖忽已晚,人生本何冀。
龙驾有驰策。
日御不停阴。
星钥亟回变。
气化坐盈侵。
寒光稍眇眇。
秋塞日沉沉。
高窗仄余火。
倾河驾腾参。
飚风折暮草。
惊萚霣层林。
时云霭空远。
渊水结清深。
奔枢岂易纽。
珠庭不可临。
怀仁每多意。
履顺孰能禁。
露清一唯促。
缓志且移心。
哀歌步梁甫。
叹绝有遗音。
夜泊依渔市,天寒问酒家。
烬余缸吐粟,澌合砚生花。
月浸江妃冷,波喧海若夸。
漂摇随水宿,凫雁寄生涯。
莫因红紫媚楼台,洁白光中处处栽。
香骨未应春雪妒,素心偏向暖风开。
清樽妙赏今谁健,晓角年光不用催。
别后西归玉堂约,诗筒只有月边来。
茅檐小屋对青山,只有渊明一味闲。
手把黄花玩尊酒,宛然风味义熙间。
重阳对景独徘徊,菊爱寒香未遽开。幽眺且寻陶令乐,朗吟休数仲宣才。
空明万象池塘影,磈礧千峰璧玉台。此去蓬瀛争几许,御风邀取列仙来。
重阳述令序,景物自为嘉。
易办如江酒,难浮似粟花。
追游疑所务,寄兴眇无涯。
旧俗台应废,何人杖马檛。
一年唯此两三辰,落拓东风不藉春。歌酒家家花处处,何曾紫陌有闲人。
登高长是易销魂,多病新来目更昏。
强引儿童追节物,久拚身世任乾坤。
江风冷拂乌纱帽,篱菊香浮老瓦盆。
回首西湖如昨日,交游凋谢不堪论。
一行作吏向吴城,五见陬隅上薄冰。魏觊三章堪自约,殷源百尺敢言登。
揶揄祇送人为郡,噎媢初非我负丞。鞅掌栖迟俱害性,不知须鬓欲侵凌。