白头垂垂五男父,一生辛勤立门户。五男炊白割红鲜,阿翁采薪供五男。
悲风惨惨寒日暮,翁入采山遭猛虎。猛虎磨牙卧道边,五男持戟谁敢前。
历欲绵洪祚,郊宜筑巨台。有司脩祝册,天子祭高禖。
意与群情合,春随上瑞来。翠舆瞻玉座,桂酒奠金罍。
喜色回中壸,欢声入九垓。熊罴占已兆,弧矢射将催。
异礼关宗社,馀波被草莱。灵基千岁永,玉叶万枝开。
制度新仪著,歌诗旧典该。鲁侯徒复宇,后稷始封邰。
帝德应先格,天心亦易回。至诚参造化,妙响疾风雷。
历数周家久,封疆汉地恢。山河今壮矣,瓜瓞信悠哉。
准拟螽斯咏,微臣愧不才。
天寒归路雪霏初,家近钱塘十里湖。乌帽举鞭谁画我,固应全似灞桥驴。
岩高屯屋巨,谷邃至迹罕。仰之讶天缺,登顿徒云满。
木零鹘巢露,松冷猿啸缓。一滴聆不厌,五级袅可践。
冬青手植年真久,冷日寒姿颇映堂。追悔木阑晴未补,忍教风干夜俱伤。
乱阶朱实离离静,仆雪青条茜茜长。翘首高云忆松柏,后凋溪壑转苍苍。
乌飞兔走傲昆仑,人世浮浮托命根。
梅竹仅留三亩宅,桑麻方见万枝孙。
云相迎送话诗客,风自闭开无事门。
适意手攀檐外柳,旁观抚掌笑游魂。
赤日途中嚼冰雪,红尘城外见林泉。
一时邂逅犹快意,十载清閒我谢天。
托迹红尘不染尘,径梅溪竹共精神。
字真正逼张居士,禅味曾参印上人。
声色素轻非为老,须眉虽皓却如新。
儿孙须得文章力,富贵丛中一寿椿。
生计何曾问有无,心安便是邵尧夫。
搀春菜奉清饕味,耐冻梅呈本相癯。
闭户茶香浮雪屋,推窗山影落冰壶。
终朝幸自无他事,忽听儿童报索租。
秋月朗耀秋风清,渔翁自歌还自听。却惭夜半留双睫,早为人间了六经。
贤圣当为天下极,何人不共此心灵。从前欲洗安排障,万古斯文看日星。