诗情放,剑气豪,
英雄不把穷通较。
江中斩蛟,
云间射雕,
席上挥毫。
他得志笑闲人,
他失脚闲人笑。
正谊群英自蔼然,喜君已是着先鞭。
翼抟北海三千里,身在西雝尺五天。
学舍快升优褐上,酒楼莫恋软红边。
双亲教子相期切,成取功名趁妙年。
曾是风雨力,崔巍漂来时。落星夜皎洁,近榜朝逶迤。
翠潋递明灭,清潈泻欹危。况逢蓬岛仙,会合良在兹。
紫泥芝检下遥天,绣斧荣更竹使权。
六辔周王新礼乐,重湖楚国旧山川。
澄清风采生麾节,眷倚精神跳动邃綖。
早晚沙堤归步稳,二台齐色耀星躔。
酌酒会临泉水,抱琴好倚长松。
南园露葵朝折,东谷黄粱夜舂(chōng)。
喝酒时正好遇到山泉,醉后喜欢抱琴倚靠在高大的松树旁。
早上到南园去摘折露葵,晚上来到东谷舂捣黄粱。
酌:斟酒,倒酒。
露葵:莼菜。东谷:一作”西舍“。舂:把东西放在石臼或乳钵里捣掉皮壳或捣碎。
朝耕上平田,暮耕上平田。借问问津者,宁知沮溺贤。
少年正堕尘网中,晚岁臭味商山翁。
辟喧苦厌俗眼白,得酒经借衰颜红。
半生事业一经足,是处生涯四壁空。
故人白发音书断,倾盖交情独见公。
酒痕晕透雪饥肤,红影春园见一株。好似石家金谷里,戏将如意击珊瑚。
祇今吾亦自忘吾,东里何人念葛綀。遁世每思盘谷隐,传家惟有善和书。
生平自喜一无愧,老去从嘲百不如。五亩桑麻三径菊,潘郎真可赋闲居。
更将何面上春台,百事无成老又催。
唯有落花无俗态,不嫌憔悴满头来。