廿载梁园望目勤,西风林叶转纷纭。浮沈殷羡书中字,明灭荆卿剑上文。
地尽中原惟片雪,天长南国有飞云。悲歌屠狗燕台事,寂寞年来未易闻。
昨朝人自东郡来,古纸两轴缄縢开。
滑如春冰密如茧,把玩惊喜心徘徊。
蜀牋蠹脆不禁久,剡楮薄慢还可咍。
书言寄去当宝惜,慎勿乱与人翦裁。
江南李氏有国日,百金不许市一枚。
澄心堂中唯此物,静几铺写无尘埃。
当时国破何所有,帑藏空竭生莓苔。
但存图书及此纸,辇大都府非珍瓌。
于今已踰六十载,弃置大屋墙角堆。
幅狭不堪作诏命,聊备麤使供鸾台。
鸾台天官或好事,持归秘惜何嫌猜。
君今转遗重增愧,无君笔札无君才。
心烦收拾乏匮椟,日畏撦裂防婴孩。
不忍挥毫徒有思,依依还起子山哀。
春晚城南十里陂,亭亭独立见奇姿。
品流不落松竹後,怀抱惟应风月知。
旋拂乱云成小伫,重携芳榼卜幽期。
佳人空谷从来事,莫恨桃花笑背时。
童子语諵諵,雪花打皂衫。云低天惨淡,霜老石巉岩。
怪鸟鸣枯叶,空江立瘦杉。青溪骑鹤叟,聊且附书缄。
故国青山又远违,怀人空有梦魂飞。猿当暮雨声偏惨,雁到秋风影尚稀。
一夜思乡华发变,中年为客壮心微。竹林此日无多侣,莫向山中厌布衣。
千里天台客,重来喜柰何。郡传一手劄,寺问两头陀。
野史操无简,山人卧有蓑。隔年期故在,不放仲春过。
迢迢万馀里,领我赴三军。军中异苦乐,主将宁尽闻。
隔河见胡骑,倏忽数百群。我始为奴仆,几时树功勋。
磨刀呜咽水,水赤刃伤手。欲轻肠断声,心绪乱已久。
丈夫誓许国,愤惋复何有。功名图骐驎,战骨当速朽。
从军十年馀,能无分寸功。众人贵苟得,欲语羞雷同。
中原有斗争,况在狄与戎。丈夫四方志,安可辞固穷。
云物登台庆履长,翩翩车骑客衣裳。心驰上国离南国,路绕他乡达故乡。
此日送君同虎拜,到时趋陛近龙光。家园莫恋连枝会,须道怀人水一方。