展开阅读全文
白日不我待,志士心悲伤。
功业一无就,双鬓镜中苍。
古人有遗训,日进期无疆。
读尽天下书,拄腹复撑肠。
谈笑折强虏,风尘靖四方。
收复旧版宇,万国来梯航。
爵禄安可羁,高蹈从子房。
兹事属吾辈,终夜不能忘。
展开阅读全文
洞庭之南潇湘浦,佳人娟娟隔秋渚。
门前冠盖但如云,玉貌当年谁为主。
风流学士淮海英,解作多情断肠句。
流传往往过湖岭,未见谁知心已赴。
举者却在天一方,直北中原数千里。
自怜容华能几时,相见河清不可俟。
北来迁客古藤州,度湘独吊长沙傅。
天涯流落行路难,暂解征鞍聊一顾。
横波不作常人看,邂逅乃慰平生慕。
兰堂置酒罗馐珍,明烛烧膏为延伫。
清歌宛转绕梁尘,博山空蒙散烟雾。
雕床斗帐芙蓉褥,上有鸳鸯合欢被。
红颜深夜承燕娱,玉笋清晨奉巾屦。
匆匆不尽新知乐,惟有此身为君许。
但说恩情有重来,何期一别岁将暮。
午枕孤眠魂梦惊,梦君来别如平生。
与君已别复何知,此别无乃非吉徵。
万里海风掀雪浪,魂招不归竟长往。
效死君前君不知,向来宿约无期爽。
君不见二妃追舜,恨染湘竹终不枯。
无情湘水自东注,至今斑笋盈江隅。
屈原九歌岂不好,煎胶续弦千古无。
我今试作义倡传,尚使风期后来见。
五彩画牛头,黄金为点额。
春晴二月初,农人皆取则。
寒食贺新正,铁钱三五百。
云腻风娇柳絮抛。流莺初啭隔尊肴。可怜芳草恋平郊。
花影撩人身外世,天涯何处梦中舠。春痕依旧恨难搔。
古寺深山里,高亭万木丛。
归云度疏牖,绣岭倚晴空。
涧草连阶绿,岩花照槛红。
纵非尘世外,无异画图中。