睡起东窗照眼明,朝阳烂熳作新晴。
已闻雨断空阶滴,更觉风从细葛生。
蛱蝶飞来停酒榼,石榴飘落糁棋枰。
四时好处闲方觉,不枉今年住锦城。
骑鹤仙人不可呼,一樽犹得与君俱。
未应湖海无豪士,长恨乾坤有腐儒。
壮岁光阴随手过,晚途衰病要人扶。
凄凉江夏秋风里,况见新丰旧酒徒。
小市禁烟馀,东郊展墓初。桐阴覆碧井,泉脉入清渠。
贫悴停游舫,龙钟废荷锄。西窗斜日在,且复勘残书。
闻道江乡吹战尘,叵堪鼙鼓震于邻。
荒城少有飞花处,高塚多无擘纸人。
沙塞榆枯难取火,玉关柳少化为薪。
遥知玉座焦劳处,闲却龙舟阁水滨。
径直夫何细,桥危可免扶。远山枫外淡,破屋麦边孤。
宿草春风又,新阡去岁无。梨花自寒食,时节只愁予。
迳直夫何细!桥危可免扶?
远山枫外淡,破屋麦边孤。
宿草春风又,新阡去岁无。
梨花自寒食,进节只愁余。
小路可真是细长!高桥不用倚扶吗?
远处山上的枫叶朦胧色淡,麦田边的小屋显得很孤独。草春风又,新阡去岁无。宿野草一夜间又随风生长出来,刚过一年的小路就消失了。
清明后梨花会生长,到这个季节我很思念你。
人老何所乐,乐在归乡国。我归故园来,九度逢寒食。
故园在何处,池馆东城侧。四邻梨花时,二月伊水色。
岂独好风土,仍多旧亲戚。出去恣欢游,归来聊燕息。
有官供禄俸,无事劳心力。但恐优稳多,微躬销不得。
上苑风烟好,中桥道路平。蹴(cù)球尘不起,泼火雨新晴。
宿醉头仍重,晨游眼乍明。老慵(yōng)虽省事,春诱尚多情。
遇客踟(chí)蹰(chú)立,寻花取次行。连钱嚼金勒,凿落写银罂(yīng)。
府酝(yùn)伤教送,官娃岂要迎。舞腰那及柳,歌舌不如莺。
乡国真堪恋,光阴可合轻。三年遇寒食,尽在洛阳城。
上苑:位于昌平区东部。东南邻秦屯,西北至桃峪口。该地原为唐代东燕州设花园、果园处称为苑,村以相对位置而得名。蹴球:源于清代的踢石球。
老慵:年老懒散。常为老年人自谦之辞。
银罂:亦作“银甖”。银质或银饰的贮器。
官娃:官妓。
乡国:泛指小市镇:乡村。穷乡僻壤。
陇麦欣欣绿,山桃寂寂红。
帆边渔蕝浪,木末酒旗风。
信步随芳草,迷途问小童。
赏心添脚力,呼渡过溪东。