春雨江湖夜,东风花柳寒。举头不见日,何处是长安?
岁月缠星节,乾坤绕血盘。控拳纷愈甚,排难古来难。
高台突兀燕山碧,黄金泥多土犹湿。晓日曈昽赤羽旗,燕王北面亲前席。
费尽黄金台始成,一朝拜隗人尽惊。谁知平地几层土,中有全齐七十城。
礼贤复雠燕始霸,遂与诸侯雄并驾。七百年来不用兵,一战轰然骇天下。
二城未了昭王殂,火牛突出骑劫诛。台上黄金少颜色,惠王空读乐毅书。
古来燕赵多奇士,用舍中间定兴废。还闻赵括代廉颇,败国亡家等儿戏。
燕子城南知几年,台平树老漫荒烟。莫言骐骥能千里,祇重黄金不重贤。
薄暮有所思,终持泪煎骨。春风惊我心,秋露伤君发。
独立长堤上,西风满客衣。日临秋草广,山接远天微。岸叶随波尽,沙云与鸟飞。秦人宁有素,去意自知归。
异境良难测,非仙岂合游。星辰方满岳,风雨忽移舟。喷月泉垂壁,栖松鹤在楼。因知修养处,不必在嵩丘。
皇皇使节自东来,千里云山瘴雾开。官渡解鞍怜騕袅,邮亭看剑拂尘埃。
鱼龙水阔波声远,梅柳江春暖气回。欲买小舟联后载,弱流今已隔蓬莱。
白雪楼倾不记秋,楼前江水自悠悠。
多情犹忆湖南守,一曲阳春白尽头。
寒夜空堂人一个。心上愁多,不寐摊书坐。将近三更犹未卧。
乍惊骤雨天边过。
洒向小窗声更大。纸薄难禁,容易风吹破。衾枕安排浑未妥。
床前扑杀银釭火。
万里音尘绝。
千条杨柳结。
不悟倡园花。
遥同羌岭雪。
春心自浩荡。
春树聊攀折。
共此依依情。
无奈年年别。
寂寂青楼大道边。纷纷白雪绮窗前。
池上鸳鸯不独自。帐中苏合还空然。
屏风有意障明月。灯火无情照独眠。
辽西水冻春应少。蓟北鸿来路几千。
愿君关山及早度。念妾桃李片时妍。