风满空林月满山,无诗堪笑老方干。洞云晚散龙眠稳,松露秋高鹤梦寒。
贺老鉴湖先赐敕,陶公彭泽早辞官。他年分我半间屋,待向芝峰绝顶安。
何年星芒化山骨,古色苍颜势崷崒。就中别有混沌天,万象森罗了毫发。
府公移置齐云亭,一府来看零阳屏。蓬莱清浅隔弱水,君山晻霭浮洞庭。
我疑太阴照天地,山河倒影摇丹桂。又疑明河泻九天,斗牛腾光通剑气。
公馀对此独踌蹰,咫尺万里论江湖。幽篁古木在眼底,何用人间俗画图。
忆我昔日游吴东,陈迹曾访孤山翁。梅花千树湖水曲,茅堂半亩梅花中。
别来岁月几流易,一见梅花兴无极。东山东畔西湖西,千载清风只如一。
不须此地感今昨,且向南枝观复剥。野桥石出水未生,江路云凝雪初阁。
主人自是神仙者,藜杖葛巾花树下。寒英疏映霜菊明,老干斜依风竹亚。
天生嘉植真瑰奇,古来幽士多爱之。今人已追古人躅,后人行复今人追。
梅花于人元耐久,百年对花当对酒。愿倾北斗为君觞,更指东山祝君寿。
闻道边头数万兵,倒戈归我我遗民。
处降失策国非国,清野无粮人食人。
关外数州城不猎,山阳孤戍草无春。
书生忧愤空头白,自有经纶社稷臣。
西蜀游文昌,赠我墨两个。墨上署嘉名,名曰喜闻过。
过失人谁无,刚褊柔易愞。众人巧自文,君子喜人告。
予性失之刚,所患在急躁。未尝不佩韦,因循及老大。
不能如师德,受人对面唾。至使巧宦徒,目为背时货。
子性失之柔,鲜有特立操。嗜欲微萌芽,左右纷投好。
不能如乖崖,按剑警坐卧。中心欠所主,恐似风摇纛。
乃翁匹前修,德行圭中瑁。承家合有人,前猷宜久蹈。
贤母慈且严,熊胆亲调和。养志最为难,家声出堂奥。
吾女正抱疴,朝夕烦拊劳。要相敬如宾,毋纵欲长傲。
女亦尝闻诗,绿衣戒颠倒。候其疾之瘳,蘋蘩能采芼。
内行傥不愆,事业当远到。贤者后必昌,积善天所报。
持墨为子箴,进德谨勿惰。墨卿子良师,莫被渠看破。
丈夫惟穷不可讳,仆妾于人真短气。
一技能精百不忧,有功翰墨尤足贵。
林生家世本业儒,读书不利改佣书。
计穷未肯与书绝,又学裁翦兼黏糊。
就中颇得三昧诀,翻腾碑画更奇绝。
持此可疗寒与饥,十指便当张仪舌。
昔我于生义理明,以我这困知生贫。
我今一字不堪煮,生犹有技可资身。
邺侯书堂高不过,好事例少欲人多。
把笔赠生以此歌,有剑无廪奈生何。
诗赋不直一杯水,明经谈笑博青紫。两石争如识一丁,长枪得胜毛锥子。
夫君稽古岁月深,雕虫童习素所耻。奋身刀剑亦借径,未能免俗聊尔耳。
朝来免胄翰墨场,妙发穿杨三昧矢。神人换鼻许正郎,朱衣点头相行李。
仙霞绝顶雪漫天,快上扶摇九万里。明春跃马白玉京,都人争看龙烧尾。
应笑向来点额人,方上桥门趋剑履。便须破费千黄金,邀侬一醉长安市。
此亭形胜压东州,吴越山川日夜浮。
万顷怒涛胥愤烈,一舠明月蠡风流。
悲鸣华青千年鹤,缥渺沙洲数点鸥。
倦客来游空吊古,那堪更桌子高楼。
当年游薄宦,脱鞅到君家。摩拊紫荆树,攀缘常棣华。
芳名称月旦,萍迹寄星槎。长寿乡中客,陶然饮紫霞。
史文谍象阐精英,世俗纷纷强指名。太液净涵棋局稳,姮娥圆绕贝珠清。
赤墀台辅幽人志,兰友参商此夜情。雷焕巳亡谁继踵,剑光空射斗牛明。