龙门涧下濯尘缨,拟作闲人过此生。
筋力不将诸处用,登山临水咏诗行。
小榼二升酒,新簟六尺床。能来夜话否,池畔欲秋凉。
黄金不惜买蛾眉,拣得如花三四枝。
歌舞教成心力尽,一朝身去不相随。
有花有酒有笙歌,其奈难逢亲故何。
近海饶风春足雨,白须太守闷时多。
平阳音乐随都尉,留滞三年在浙东。
吴越声邪无法用,莫教偷入管弦中。
何郎小妓歌喉好,严老呼为一串珠。
海味腥咸损声气,听看犹得断肠无。
筋力年年减,风光日日新。退衙归逼夜,拜表出侵晨。
何处台无月,谁家池不春。莫言无胜地,自是少闲人。
坐厌推囚案,行嫌引马尘。几时辞府印,却作自由身。
平生所心爱,爱火兼怜雪。火是腊天春,雪为阴夜月。
鹅毛纷正堕,兽炭敲初折。盈尺白盐寒,满炉红玉热。
稍宜杯酌动,渐引笙歌发。但识欢来由,不知醉时节。
银盘堆柳絮,罗袖抟琼屑。共愁明日销,便作经年别。
口厌含香握厌兰,紫微青琐举头看。忽惊鬓后苍浪发,
未得心中本分官。夜酌满容花色暖,秋吟切骨玉声寒。
承明长短君应入,莫忆家江七里滩。
木落淮南树,秋风日夜高。
月临扬子渡,雪卷广陵涛。
不得同萧散,何因破郁陶。
空凭尺书速,未解梦魂劳。
阶除境向寂,客思渺无依。美兹风月夕,正是怀人时。
欲叙平生心,相见各未期。百年若流水,如何长别离。
万里鹏程浩荡飞,千年际遇古今稀。初从天上看金榜,又向人间戏綵衣。
卫水南旋帆漠漠,晋山西上马騑騑。君亲恩比沧溟大,忠孝深期愿莫违。